`Kościół oo Bernardynów w Przeworsku`

Malarz, profesor Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 1852-57 studiował w Krakowie na oddziale Sztuk Pięknych w Instytucie Technicznym. Pomagał J. Matejce w wykreślaniu perspektywy obrazów. Na dalsze studia malarskie wyjechał z Matejką do Monachium. Powrócił do Krakowa i w latach 1860-69 poświęcił się utrwalaniu w drobiazgowo wykańczanych obrazach widoków i wnętrz krakowskich zabytków, głównie kościołów. Reprodukcje drzeworytowe jego obrazów zamieszczały w latach 1863-75 "Kłosy", a w latach 1863-72 "Tygodnik Ilustrowany". Dziełem jego życia było utrwalenie na płótnie najcenniejszych zabytków architektury polskiej. W latach 1872-73 malował wnętrza Łazienek w Warszawie, w latach 1873-74 w Wilanowie, a w 1875 Zamek Królewski i Pałac Prymasowski. Wyjeżdżał do Bardejowa (1864) i do salin w Wieliczce (1869). W 1870 malował zabytki Pragi, a w Wiedniu obrazy z kościoła św. Szczepana. W 1871 malował we Lwowie, Podkamieniu, Olesku, a najdłużej w Podhorcach. W latach 1875-77 mieszkał w Krośnie i tu malował krajobrazy i wnętrze kościoła. W latach 1877-1879 był kierownikiem katedry perspektywy w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie.