DWIE WIETNAMKI, ok. 1954

Malarz, grafik ilustrator i scenograf. Studiował na Politechnice Lwowskiej i Gdańskiej (studia architektoniczne ukończył na tej drugiej), uczył się też malarstwa u W. Lama i w ASP w Krakowie u E. Eibischa. Do 1950 r. wykładowca na Politechnice Gdańskiej, następnie prof. w ASP w Warszawie, a w l. 1965-1966 miał katedrę w Hochschule fur Bildende Kunste w Hamburgu. Jego twórczość malarska ewoluowała poprzez postimpresjonizm i abstrakcję, realizm typu XIX-wiecznego, socrealizm (m.in. słynny obraz Podaj cegłę z 1949), informel i tworzenie obiektów przestrzennych. Wystawiał w kraju (m.in. na Ogólnopolskich Wystawach Plastyki w Warszawie) i za granicą (m.in. Biennale w Sao Paulo - 1959 r.). Miał także wystawy indywidualne (m.in. w Galerii "Krzywe Koło" w 1961 r.) Był nagradzany i odznaczany. Prace w bardzo wielu muzeach polskich. "Na początku lat 50. w twórczości artysty pojawiły się symptomy nadchodzących zmian: cykl rysunków powstałych pod wpływem podróży do Chin i Wietnamu (1954) uwidaczniał zainteresowanie środkami ekspresji, które pozwalały obrazowi rzeczywistości nadać nowy artystyczny kształt". (M. Kitowska Łysiak, Słownik Malarzy Polskich, t. 2, Warszawa2001, s. 160-161).