Określony, 1958 r.

Prezentowana praca powstała w przełomowym dla artysty momencie, gdy jego międzynarodowa kariera nabierała rozpędu. V Biennale w São Paulo w 1959 roku przynosi mu drugą, prestiżową nagrodę (tzw. Prix Materazzo) za cykl obrazów, do którego należał "Określony". Schyłek lat 50. to okres fascynacji artysty malarstwem materii, później - sztuką informel. Po zerwaniu z realistyczną estetyką doktryny socjalistycznej Kobzdej tworzyć zaczyna obrazy abstrakcyjne, początkowo sugerujące jeszcze pewne związki z figuratywnością. W drugiej połowie lat 50. powstaje najbardziej charakterystyczny dla tego czasu cykl "Idoli", tytuły obrazów odpowiadają dramaturgii płócien - "Określony" 1958, "Ocalony" 1958, "Bezdradny" 1959, "Rozłupany" 1959, "Opustoszały" 1959. Aleksander Wojciechowski określa prace tego okresu mianem obrazów-relikwiarzy "o chropowatej fakturze spatynowanej skóry, w którą 'oprawiono' gładkie i lśniące płytki farby na kształt szlachetnych kamieni". W "Określonym" bez trudu odnajdujemy owe witrażowe podziały na komórki wypełnione gładką powierzchnią malatury skontrastowaną z nawarstwioną materią linii podziału ukształtowanych za pomocą impastowo nakładanej farby i włączaniu w obręb płótna elementów kolażowych, w tym przypadku - ścinków płótna. Tym, co charakterystyczne dla obrazów powstałych przed rokiem 1959, jest również wyraźna linia symetrii, wokół której artysta rozbudowuje kompozycję. Krytycy podkreślają wówczas, że w jego obrazach jest żywotność malarskiej materii, faktura tworzywa i ekspresja nawarstwionej farby. Wkrótce faktura i dramaturgia jego płócien uspokaja się, nieco późniejsze obrazy z okresu paryskiego cechują subtelne niuanse kolorystyczne i liryczny nastrój. Z czasem jednak Kobzdej powrócił do badania struktury obrazu. Mistrzowskim przykładem takich działań, należących już do obszaru malarstwa materii, jest seria prac z lat 60., zatytułowanych "Szczeliny".

W 1939 roku rozpoczął studia architektoniczne na Politechnice Lwowskiej; kontynuował je zaledwie przez dwa lata: ukończył dopiero w roku 1946 na Politechnice Gdańskiej, w której pracował też jako pedagog (do 1950). Jednocześnie jeszcze w okresie okupacji podjął naukę malarstwa pod kierunkiem Władysława Lama. Po wojnie studiował w krakowskiej ASP pod kierunkiem Eugeniusza Eibischa. Początkowo uprawiał malarstwo w duchu postimpresjonistycznym, pod koniec lat 40. zwrócił się ku malarstwu realistycznemu. W okresie socrealizmu stał się artystą nr 1 oficjalnie zadekretowanej przez władze komunistyczne sztuki. Autor arcydzieł socrealizmu: "Podaj cegłę" i "Ceglarki". Z socrealizmem zerwał w 1955 roku. Od 1951 był pedagogiem warszawskiej ASP, z którą związany był do śmierci. Odszedł od malarstwa przedstawieniowego, zaczął tworzyć w duchu informelu. Pracował nad strukturą i fakturą obrazu - stworzył cykl "Szczeliny" rozpoczęty w 1966. Rozwinięciem tego cyklu stały się tworzone od 1969 obiekty malarskie zwane "Hors cadre" (bez ram), wchodzące bez jakichkolwiek ograniczeń w relacje z otaczającą przestrzenią. Tworzył też obiekty przestrzenne, oraz obiekty malarsko-rzeźbiarskie. Zajmował się także scenografią, plakatem i ilustracją książkową.


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite".