Pejzaż tatrzański, ok. 1870

Artysta przedstawił widok z Doliny Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. "Widoczne na obrazie szałasy już nie istnieją. W głębi pośrodku widać północne urwiska Kopy Kondrackiej (2005 m n.p.m.) (w grupie Czerwonych Wierchów), opadające do dzikich dolinek Wyżnej i Niżnej Świstówki. Po lewej wybitny ostry szczyt to Siodłowa Turnia (1647 m n.p.m.), wyrastająca z pd. stoków Małego Giewontu. Po prawej wielkie ciemne urwiska dolnych partii Wielkiej Turni (1847 m n.p.m.)" (Mirosław Mąka - etnolog, alpinista, autor książek o tematyce górskiej).
Zamiłowanie do pieszych wędrówek rozbudzili w artyście, od małego związanego z podkrakowską wsią, profesorowie Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie - Wł. Łuszczkiewicz (katedra malarstwa) i A. Płonczyński (katedra malarstwa pejzażowego). Jerzy Zanoziński notuje: "Wzbudzoną tymi wycieczkami żyłkę włóczęgowską zachował artysta do końca życia. Rokrocznie od wiosny do jesieni wędrował po kraju, często zapuszczając się aż w Tatry, poznając piękno i bogatą różnorodność krajobrazu polskiego". Przedstawianie rodzimych krajobrazów, zwłaszcza górskich szczytów, stało się dla malarzy doby romantyzmu drogą do bezpośredniego obcowania z monumentalną potęgą. Jednocześnie od połowy XIX wieku wzrasta wśród artystów i literatów zainteresowanie folklorem i przyrodą własnego regionu. Kotsis z upodobaniem przedstawiał zarówno górali (m.in. Para młodych górali, MN Warszawa, Góral przed szałasem, MN Kraków), jak i górski krajobraz (Tatry - widok na Giewont, 1870, MN w Warszawie, Giewont, 1870, MN Kraków, Widok na Babią Górę, wł. prywatna).
BIBLIOGRAFIA
Obraz uwzględniony (także reprodukowany) w podstawowej monografii artysty: J. Zanosiński, "Aleksander Kotsis", PIW, Kraków 1953, kat. 90, il. tablica nlb.
Aleksander Kotsis (Ludwinów k. Krakowa 1836 - Podgórze 1877) - Od 1850 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem W. Łuszczkiewicza. W 1860 wyjechał na studia do Wiednia. W 1862 r. powrócił do Krakowa. Podróżował po Francji i Niemczech oraz po Podhalu i Tatrach. W roku 1866 wyjechał do Warszawy, w 1867 do Paryża i Brukseli. W latach 1871-1875 prze­bywał w Monachium, gdzie został członkiem tamtejszego Kunstvere-inu. Malował pejzaże, wnętrza, portrety oraz sceny rodzajowe z życia wsi. Jego obrazy z reguły charakteryzował niewielki format. Prezentował malarstwo romantyczne i realistyczne jednocześnie.