JERYCHO, 1935

Oprócz nauki w szkołach wojskowych studiował malarstwo w Petersburgu u J. Wołkowa, N. Dubowskoja, W Makowskiego i I. Riepina (1901-1904). Przed 1918 r. oficer armii rosyjskiej. Od 1918 r. mieszkał w majątku żony w Woli Sosnowej na Kujawach, a od 1932 r. we Włocławku. Podróżował do wielu krajów: Algierii, Maroka, Palestyny,Tunezji, w głąb Afryki, a szczególnie często do Egiptu. Wystawiał wiele w kraju i za granicą, także na wystawach indywidualnych. W czasie drugiej wojny światowej dużo prac Laszenki uległo zniszczeniu i rozproszeniu. Obrazy artysty znajdują się m.in. w Muzeum Sztuki w Łodzi, we Lwowskiej Galerii Obrazów, a szczególnie dużo posiada ich Muzeum Ziemi Kujawskiej we Włocławku. "Aleksander Laszenko, podobnie jak i Adam Styka, należy do tzw. orientalistów, t.j. malarzy, którzy tematy i motywy do swych kompozycji czerpią z życia barwnego, ruchliwego i zawsze słonecznego Wschodu. Terenem Laszenki jest Palestyna, Arabia i Egipt. Ludzie tamtejsi nęcą artystę na równi z fauną z nad brzegów Nilu i z piasków pustyni. Laszenko spędza rokrocznie szereg miesięcy na Wschodzie. Ten bezpośredni kontakt z przyrodą i ludźmi z nad Morza Czerwonego i z nad Nilu uzewnętrznia się bardzo wyraźnie w pracach artysty. W kompozycjach Laszenki nie ma niczego, co zatrącałoby pracownią - fantazjowaniem na odległość. Wszelkie jego prace cechuje malarska i uczuciowa bezpośredniość, będąca rezultatem ciągłego i bliskiego stosunku artysty do wschodniego krajobrazu i jego mieszkańców" (M. Skrudlik, Wstęp [w:] Aleksander Laszenko, katalog wystawy, Sale Zjednoczonych Kolejowców Polskich w Stanisławowie, marzec 1939).