Salon w willi Ave w Konstancinie, około 1920-1925

Aleksander Mann, syn właściciela fabryki narzędzi chirurgicznych w Warszawie, Alfonsa Manna, uczył się początkowo malarstwa w Klasie Rysunkowej W. Gersona, a od 1896 roku studiował w Szkole Rysunku i Malarstwa S. Grocholskiego w Monachium. Następnie udał się do Rzymu. Po powrocie do kraju w roku 1899 rozpoczął studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u T. Axentowicza. W 1901 roku poślubił pisarkę Janinę Pierożyńską. Mieszkał w Warszawie i w nieodległym Konstancinie, gdzie wybudował willę "Ave" według projektu J. Heuricha mł. Od 1915 roku był członkiem rzeczywistym Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, był prezesem Warszawskiego Towarzystwa Artystycznego, redagował miesięcznik Wianki. Przede wszystkim malował pejzaże. Tworzył akwarelą, olejnymi farbami, a także uprawiał autolitografię. Najchętniej powracał do tematyki zabytkowej architektury. Wystawiał głównie w Warszawie. W Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych miał wystawy indywidualne w latach 1923, 1925, 1926, 1929. Wystawiał w Salonie Czesława Garlińskiego, w Warszawskim Towarzystwie Artystycznym, w Związku Zawodowym Polskich Artystów Malarzy, i Polskich/artystów Grafików. Ponadto wystawiał w Wilnie, Poznaniu, Lublinie, Bydgoszczy, w Moskwie, i w Lipsku. Po śmierci wystawiono jego prace w Bydgoszczy w 1931 roku. Jego twórczość cieszyła się dużym uznaniem, otrzymywał nagrody, medale. Jego prace znajdowały nabywców podczas wystaw; Po deszczu zakupiono w 1913 roku dla Ministerstwa Oświaty, Chmury dostały się do prywatnych zbiorów rodziny cesarskiej po wystawie we Lwowie. Pałac Corvaia w Taorminie zakupiła w 1929 roku Zachęta. Większość dorobku artystycznego malarza przepadła w okresie II wojny światowej. Obecnie jego pojedyncze dzieła znajdują się w państwowych zbiorach, między innymi w Muzeum Okręgowym w Białymstoku i w Bydgoszczy, w Muzeum Narodowym w Warszawie i w Bibliotece Narodowej.