Kompozycja, 1990 r.

"Niektóre obrazy, mimo iż wydają się namalowane cienko, mają po dziesięć warstw koloru. Pracuję tak długo, aż uzyskam odcień, który mnie zadawala. Po prostu w pewnej chwili widzę, że obraz się wypełnił, że nastąpił moment przekroczenia, i właśnie ten nieuchwytny moment stanowi o przeistoczeniu zamalowanego płótna w dzieło sztuki".
Aleksandra Jachtoma

Malarstwo Aleksandry Jachtomy od lat wyróżnia totalna abstrakcja i redukcja formalna. Jednakże, jak pisała znawczyni twórczości i przyjaciółka artystki Wiesława Wierzchowska, to charakterystyczne dla Jachtomy sprowadzenie obrazu do gry światła i koloru nie powinno być rozumiane jako asceza czy przykład minimalizmu. Przeciwnie - malarstwo to oferuje kolorystyczne bogactwo, zarówno artystce, która te prace tworzy, jak i odbiorcy, na którego one oddziałują. Sama Jachtoma twierdziła, że malarstwo abstrakcyjne wymaga od twórcy zupełnie innego niż figuracja, bardziej wytężonego skupienia; każde pociągnięcie pędzla musi być przemyślaną decyzją. Od strony widza zrozumienie tych obrazów w żaden sposób nie może opierać się na rozszyfrowaniu przedstawienia czy odczytaniu narracji - zachęcają one natomiast do kontemplacji połaci barw i niuansów w odcieniach, które mogą poruszać emocje i przywoływać najróżniejsze skojarzenia.

W kompozycji prezentowanej pracy przeważa bardzo ciemny granat, który jedynie u góry kompozycji ustępuje odrobinę miejsca jaśniejszemu tonowi niebieskiego. Choć abstrakcyjna przestrzeń nie zawiera żadnych innych elementów, sam barwny gradient może przywodzić na myśl powoli zmieniające się barwy nocnego nieba, walkę żywiołów lub ścieranie się różnych emocji. To właśnie na tej mnogości możliwych odniesień, osiągniętej pomimo skromności formy, polega kolorystyczne bogactwo w twórczości artystki. Jachtoma niezwykle rzadko przyznawała się do czerpania inspiracji z natury, ale z relacji Wierzchowskiej wiemy, że niekiedy malarka wspominała o wpływie przepastnych terenów naturalnych, takich jak piaski pustyni czy bezkresna morska tafla. Nigdy jednak nie dała się do końca ograniczyć otaczającej rzeczywistości. Malowała dla malowania - czynniki pozamalarskie nie mogły ingerować w jej kompozycje. Pasja ta pozwoliła artystce stworzyć bardzo spójne, zupełnie wyodrębnione z chaosu codzienności, dzieło życia: Jachtoma konsekwentnie malowała obrazy abstrakcyjne, zaś od lat 80. w jej twórczości pojawiły się też obrazy monochromatyczne.

Ryszard Kapuściński pisał: "Aleksandra Jachtoma podjęła w swojej sztuce próbę niezwykłą - próbę przemiany koloru w światło. W każdym kolorze - mówią jej obrazy - jest utajone światło, trzeba je tylko dostrzec, wydobyć, nadać mu własną, samoistną wartość. Na poszukiwaniu tego światła polega sens i znakomitość malarstwa Jachtomy, jego inność, jego wyróżniająca się, fascynująca odrębność. Zwykliśmy patrzeć na obraz jako na pewną złożoną relację barw, linii, kształt, ba, nawet faktur i zapachów. Jachtoma porzuca tę drogę i oczyszcza swoje płótna ze wszystkiego, co mogłoby zamącić i zakłócić jej wizję świata - świata, jaki dla niej składa się nie z kształtów, brył i figur, ale z różnych odcieni, natężeń i rozjarzeń światła. Światła, które w pełnym napięcia, skupionym wysiłku tworzenia odnajduje w głębinach barw, aby potem rozjaśnić i utrwalić. Jest to malarstwo w sposób doskonały sprowadzone do jednej myśli, jednej pasji, jednej wizji".
(Ryszard Kapuściński, [cyt. za:] Aleksandra Jachtoma, [red.] Aleksandra Jachtoma, Wydawnictwo małe s.c., Warszawa 1998, s. 8)

Historia życia Aleksandry Jachtomy jest świadectwem siły jej malarskiej pasji i determinacji. Artystka urodziła się w rodzinie chłopskiej jako jedno z pięciorga dzieci, a w wieku dziewięciu lat została sierotą. Pomimo niezwykle trudnego dzieciństwa, zdołała ukończyć liceum pedagogiczne w Zamościu w 1952 roku. Po maturze przez krótki czas uczyła rysunku w szkole podstawowej w Lublinie. Początkowo studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, a od drugiego roku studiów - w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Na piątym roku przeniosła się na warszawską akademię, gdzie kształciła się pod kierunkiem prof. Kazimierza Tomorowicza. Studia ukończyła w Warszawie w 1958 roku, uzyskując dyplom z wyróżnieniem. W latach 60. Jachtoma nawiązała kontakt z młodymi malarzami i rzeźbiarzami, z którymi stworzyła grupę "Rekonesans". W 1972 roku wyjechała do Paryża na stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki. W 1987 roku otrzymała Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości, a w 2003 roku Nagrodę im. Jana Cybisa. Artystka uczestniczyła w ponad dwustu wystawach w kraju i za granicą.

Skończyła studia w krakowskiej, a następnie w warszawskiej ASP. Dyplom z wyróżnieniem otrzymała w pracowni K. Tomorowicza w 1958 r. Była członkiem warszawskiej grupy "Rekonesans" założonej w 1963 roku. Zajmowała się problemem koloru i światła. Tworzy zdyscyplinowane kompozycje ze skondensowanych jednolitych plam. Matematyczny rygor jest w nich zmiękczony delikatnością rozwiązań barwnych. Brała udział w wielu wystawach krajowych i zagranicznych.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.