Bez tytułu, 1965 r.

Cyril Barrett we wstępie do katalogu indywidualnej wystawy artystki w Galerie Lambert w Paryżu słusznie zauważył, że twórczość Aleksandry Wejchert zawsze sytuuje się w obrębie sztuki abstrakcyjnej, jednak nigdy jednoznacznie nie może zostać zakwalifikowana do któregokolwiek z licznych jej odłamów. Zauważalna jest predylekcja ku formalnym abstrakcyjnym strukturom, reprezentowana w szczególności przez jej reliefy tworzone w latach 60., jednak tym pracom daleko było do rygorystycznych założeń konstruktywizmu. Realizacje artystki również sugerują wrażenie ruchu, choć jej sztuki nie można też zaliczać do nurtu sztuki kinetycznej, pomimo że ostatnie dzieła zdecydowanie podążały w tym kierunku. W pewnych punktach sztuka ta wykazywała duże podobieństwo do prac artystów z kręgu op-artu, jednak oko zwodziła nie tylko formami dwuwymiarowymi – na równi z kolorem i konstrukcją dzieł ważna była ich bogata faktura. Artystka nie tworzyła swych prac w celu zwodzenia oka widza, ale jej celem nie pozostawało podążanie za ówczesnymi trendami i chwilowymi tendencjami.
Autorka wyjechała z Polski i przeprowadziła się do Włoch, jednak aż do roku 1963 nie zdecydowała się na całkowite zawodowe poświęcenie się pracy artystycznej. W początkach swej twórczości zajmowała się malarstwem sztalugowym oraz grafiką użytkową, będącą pokłosiem studiów na Wydziale Grafiki warszawskiej ASP. Artystka przez wiele dekad otrzymywała rozliczne zamówienia na wykonanie realizacji w przestrzeni publicznej. Przyznawała, że specyfika każdej z lokalizacji oraz różnorodność zleceń rzutowała na szeroki wachlarz wykorzystywanych przez nią materiałów zarówno różnych odmian metali, jak i pleksiglasu, anodyzowanego aluminium, drewna, w swoich pracach rzeźbiarskich sięgała także po mozaikę i ceramikę. Mówiła, że to właśnie praca z nowymi materiałami, zdobywanie wiedzy o ich właściwościach jest dla niej źródłem inspiracji i przyjemności. Wejchert ukończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, dlatego wiedza z zakresu projektowania, inżynierii i urbanistyki znajduje odbicie w jej rzeźbach i reliefach, bardzo precyzyjnych w wykonaniu, a także poddanych kontroli i porządkowi, jednak nie w oschły, mechaniczny sposób.
Opisując swój artystyczny proces, zwracała uwagę, że w pierwszej kolejności myśli o kolorze i kształcie. Dopiero do tej wstępnej wizji stara się dobrać odpowiedni materiał, aby móc odtworzyć dzieło w formie pierwotnie tylko wyobrażonej. Tworząc reliefy, najczęściej operowała powielanym modułem – zmieniała rozmiar i proporcje, sytuując obiekty w różnej orientacji i odstępach, zwracała dużą uwagę na tworzące się miedzy nimi relacje czy współzależności. Obserwowała również grę światła i cienia, jaka rozgrywała się na pofalowanej powierzchni, aby w pełni uwypuklić bogatą fakturę, zazwyczaj w obrębie jednego reliefu ograniczała się do użycia jednego koloru.
Istotnym aspektem jej twórczości była rytmiczność zastosowanych form. Przy okazji jej wystawy w Dublinie w 1966 roku ekspozycji towarzyszył koncert muzyki elektronicznej kompozytora Desmonda Leslie, który wspominał, że realizacje Wejchert odzwierciedlają ślady dźwięku uzyskiwane przez oscyloskop, a także gradację kształtów przypominającą raz delikatne zaokrąglenia, innym razem frenetyczne rozedrganie; wizualnie podobne są do fal muzycznych kompozycji projektowanych na ekranie (Cyril Barrett, wstęp do katalogu indywidualnej wystawy Alexandry Wejchert w Galerie Lambert, Paryż 1968).


Malarka i grafik. W 1949 roku ukończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Następnie w latach 1952-56 studiowała na Wydziale Grafiki warszawskiej ASP pod kierunkiem Leona Michalskiego. Poza grafiką warsztatową i użytkową zajmowała się także malarstwem sztalugowym oraz tworzyła mozaiki i malowane reliefy z drewna, betonu, stali. Wystawiała indywidualnie w Rzymie (1959), Dublinie (1966 i 1969) oraz Paryżu (1968). Brała udział w wielu wystawach zbiorowych Polsce i zagranicą (Londyn, Dublin). Jej prace znajdują się w zbiorach muzeów w Paryżu, Rzymie i Dublinie oraz w kolekcjach prywatnych w Irlandii, Włoszech, Francji i USA.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.