Autoportret

Stylistycznie Autoportret jest głęboko osadzony w nurcie ekspresjonizmu. Zdeformowana postać artysty ukazana została prawdopodobnie we wnętrzu pracowni. W tle widać zeszkicowane płótna, a sam portretowany siedząc w fotelu, trzyma w dłoni atrybut artysty. Obraz jest wyrazem uczuć i emocji artysty, wyrażanych mocnymi pociągnięciami pędzla, zamaszyście kładzionymi warstwami farby.
W latach 1913 - 14 studiował w akademii w Monachium. Od 1917 r. przebywał w Moskwie, gdzie poznał sztukę rosyjskiej awangardy. Naukę kontynuował w latach 1921 - 23 w ASP w Krakowie u T. Axentowicza. Uczył się także w pracowni A. Archipenki w Berlinie w latach 1922 - 1923. W 1923 r. wyjechał do Paryża, gdzie związał się z kręgiem Ecole de Paris. Wystawiał m.in. w Warszawie, Paryżu, Londynie, Tel - Avivie. Razem z Z. Menkesem, J. Weingartem, L. Weissbergiem stworzył "Grupę Czterech". Malował krajobrazy, sceny figuralne i martwe natury oraz sceny muzykowania i wnętrza teatralne. Wystawiał m.in. na Salonach Jesiennych w Paryżu, w Galerie Zak i Bernheim-Jeune, także na wystawach sztuki polskiej w Paryżu, Lwowie, Krakowie i Warszawie. Był członkiem Grupy Plastyków Niezależnych. Jego obrazy można oglądać m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Izraela w Jerozolimie oraz w Muzeum w Tel-Avivie.