WIDOK KRAKOWA, 1936

Widok na centrum miasta ujęty od strony północnej. Na pierwszym planie poza pasem Plantów widać Arsenał, Basztę Ciesielską, dach i szczyt kościoła ks. pijarów. W dali - w lekkiej mgle - widnieje wysoka sylweta kościoła Mariackiego i wieże katedry na Wawelu.

Alfred Terlecki - malarz, grafik, pedagog, taternik. Studia artystyczne rozpoczął w Warszawie, gdzie krótko uczył się u Xawerego Dunikowskiego w Szkole Sztuk Pięknych (otwartej w 1904). W latach 1906-1917 studiował pod kierunkiem Leona Wyczółkowskiego i Józefa Mehoffera w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich (zwolniony ze względów zdrowotnych). W okresie 1915-1919 uczył rysunku w szkołach w Zakopanem. W latach 1929-1947 był profesorem krakowskiej ASP, a w latach trzydziestych prowadził w Krakowie własną szkołę malarstwa. Ze swymi uczniami przyjeżdżał na plenery na Podhale i w Tatry. Był znaną postacią Zakopanego, taternikiem i narciarzem. Uczestniczył w kilku wyprawach ratunkowych TOPR, m.in. po Rafała Malczewskiego (1917). Należał do Towarzystwa "Sztuka Podhalańska" (prezes 1921/1922), był członkiem Grupy Zachęta i ZPAP. Malował przede wszystkim dekoracyjnie stylizowane pejzaże tatrzańskie, w tym wiele z otoczenia Morskiego Oka czy Hali Gąsienicowej. Malował też widoki Krakowa, portrety i wnętrza. Zajmował się drzeworytem. Prace artysty znajdują się, m.in. w Muzeach Narodowych Warszawy i Krakowa, ale największy ich zespół posiada Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem.