Kompozycja, 1960

Należy do grona najwybitniejszych rzeźbiarek współczesności. Prowadziła rzeźbiarskie eksperymenty z różnorodnymi materiałami podejmując wyzwanie nowych technologii XX stulecia; wykorzystywała plastyczne możliwości poliestrów i poliuretanu, w których wykonywała odlewy fragmentów ludzkiego ciała. Plastyczną masę łączyła też z odbitkami fotograficznymi, zatapiając w niej wizerunki przyjaciół i własne. Swe przestrzenne koncepcje rzeźbiarskie utrwalała w rysunkach tuszem. Idei asamblażu stosowanego przez Szapocznikow od wczesnych lat 1960. odpowiadały abstrakcyjne monotypie, oryginalne autorskie odbitki graficzne, w których artystka analizowała wzajemne relacje plam barwnych utworzonych przez przypadkowy rozpływ rozcieńczonego medium - akwareli nałożonej na płytkę i odbitej na papierze.