Himalaje, 1982

Studiował malarstwo i architekturę wnętrz w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu w latach 1961-1966. W latach 60. i 70. związany był z awangardowymi nurtami w sztuce - abstrakcją, sztuką konceptualną, performance. Swoje prace i akcje plastyczne prezentował w prestiżowych wówczas, a dzisiaj już historycznych, galeriach, m.in. w galerii Foksal w Warszawie, we wrocławskiej Galerii „Mona Lisa” oraz w galerii „Akumulatory” w Poznaniu. Z tą ostatnią był szczególnie blisko związany, zrealizował tam szereg pokazów i działań plastycznych. Organizował również wystawy, spotkania i dyskusje w swojej obszernej pracowni przy Rynku Wildeckim w Poznaniu. Był artystą niepokornym i kontrowersyjnym, obdarzonym dużą inwencją twórczą. Starał się realizować swoje nawet najbardziej szalone pomysły. Tworzył wielkoformatowe obrazy na płótnie i papierze w określonych cyklach tematycznych. Były to abstrakcyjne kompozycje malarskie zazwyczaj w intensywnych kolorach. Równolegle tworzył prace konceptualne bardzo oryginalne i nowatorskie w zamyśle. Po przeprowadzce w 2. poł. lat 90. na wieś pomorską zaczął malować monumentalne obrazy inspirowane przyrodą, zwłaszcza morzem. Dynamiczne w formie, oparte często na śmiałych kontrastach barwnych, np. kobaltowy błękit łączony z ostrymi żółciami i czerwienią, sposobem malowania przywodziły na myśl obrazy z kręgu action painting. Niewątpliwie Andrzej Bereziański należy do grona najciekawszych artystów poznańskich lat 60. i 70.. Zajmuje również poczesne miejsce w sztuce polskiej tego okresu.