Z serii Ikonogramy nr 38

Prace z cyklu Ikonogramów przedstawiają poddane geometrycznym rozkładom ramy nieistniejących obrazów. Ikonogramy były przykładem podejmowanych przez artystę w latach 70. analitycznych realizacji dotyczących pojęć związanych ze sztuką. Wiązały się z formułowaną wówczas ideą „obrazu nieobecnego obrazu”. W abstrakcyjnych, uproszczonych formach Ikonogramów, Dłużniewski przekształcał prostokątną ramę-granicę nieobecnego obrazu. Koncepcja Ikonogramów z ich „geometrycznym baletem” miała kontynuację w pracy 22 obrazy figuralne (1979) składającej się z 22 fotografii przedstawiających różne konfiguracje działań artysty z ramami obrazów.


Prace z serii Ikonogramy reprodukowane m.in. w: Spacer z Andrzejem Dłużniewskim w stronę sztuki, Muzeum Sztuki w Łodzi, 2005; Nieprzekupne oko. Galeria Akumulatory 1972-1990, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, 2012; 16 Contemporary Polish Artists, The Aldrich Musueum of Contemporary Art., Ridgefield, Connecticut, 1977; si, sympozjum „Interwencje”, red. A. Matuszewski, Pawłowice 1975; Procedery sztuki lat 70., red. B. Czubak, Fundacja Profile, Warszawa 2016.