Scena alegoryczna (Tryumf śmierci?), 1912 r.

Prezentowana kompozycja jest niezwykłym w twórczości Pronaszki palimpsestem, ukazującym złożoność młodopolskiego okresu jego twórczości. Chociaż w "Scenie" dominuje indywidualny rys artysty, nie sposób nie zauważyć licznych nawiązań i zapożyczeń. Najbardziej oczywistym jest bez wątpienia figura śmierci - sposób ułożenia jej ciała nawiązuje do figury Adama z Kaplicy Sykstyńskiej Michała Anioła. Jeśli wziąć pod uwagę kontekst powstania "Sceny alegorycznej", jakim są studenckie lata artysty, sięgniecie po wzór włoski nie powinno dziwić. Na krakowskiej Akademii, gdzie kształcił się od 1908 roku Pronaszko, dzieła renesansowych mistrzów stanowiły istotny przedmiot studiów. Bardziej złożona jest kwestia drugiej przedstawionej na obrazie postaci. Klęczący nagi mężczyzna wydaje się być skopiowany z obrazu "Puste sieci" z 1911 roku (obecnie w zbiorach MNK), autorstwa Zbigniewa Pronaszki, starszego o trzy lata brata artysty. Również w nastroju, doborze mocnych kolorów i malarskości obraz bliski jest sztuce modernistów: Hodlera, Malczewskiego i Hofmana. Z tym ostatnim Andrzej Pronaszko zetknął się jeszcze jako nastolatek. Wlastimil Hofman często spędzał letnie wakacje w Debreczynie na Podolu, w majątku, w którym wychowywał się młody Pronaszko. To właśnie Hofman miał poprawiać pierwsze rysunki artysty i zachęcać go do podjęcia studiów malarskich w Krakowie.
Jego marzenia o rozpoczęciu edukacji artystycznej pokrzyżował ojciec, który wysławszy już na Akademię starszego syna Zbigniewa, nie chciał się zgodzić na - jak pisał po latach Andrzej - "dwa grzyby w barszczu". Andrzeja zachęcano więc, aby został inżynierem. Wiadomo, że 1907 roku Pronaszko postanowił zbuntować się przeciwko rodzicom - zamierzał przedstawić swoje prace Wyspiańskiemu i wykorzystać przed ojcem jego autorytet. Niestety, zanim Pronaszko dostarczył prace, Wyspiański zmarł (28 listopada 1907 roku). Andrzej rozpoczął więc studia na Akademii dopiero w 1908 (w tym samym roku co Witkacy). Wiadomo, że już wtedy pociągały go symbolistyczne tematy. Regularnie wystawiał od 1911 roku, przede wszystkim z "Niezależnymi". Niewykluczone, że prezentowana "Scena alegoryczna" została zaprezentowana publiczności jako "Tryumf śmierci" w 1913 roku, kiedy artysta zaczynał wystawiać również w krakowskim i lwowskim TPSP. O tym, jak burzliwe były relacje artysty z tymi instytucjami, świadczy reakcja Pronaszki na odrzucenie przez lwowskie TPSP jednej z jego prac w tym samym, 1913 roku. Rozgniewany dwudziestopięciolatek pisał wtedy do jury: "wobec (…) usposobienia jurorów, którzy wolą zgniliznę staroświecczyzny od świeżych powiewów twórczości, oświadczam, że więcej na wystawę lwowską moich obrazów nie posyłam, chyba, że wymienieni wyznawcy strupieszałości zrezygnują z prawa sądzenia obrazów. Prosząc o natychmiastowe odesłanie obrazu (…) zostaję z poważaniem. And. Pronaszko". Walka z konserwatywnym establishmentem przyniosła młodemu Pronaszce rozgłos i w kolejnych latach zdecydowała o utrwaleniu się jego reputacji jako jednego z najważniejszych formistów.

Brat Zbigniewa Pronaszki. W 1906 r. uczęszczał do Szkoły Przemysłowej w Krakowie. W latach 1909 - 1910 studiował w krakowskiej ASP u L. Wyczółkowskiego i S. Dębickiego. Naukę kontynuował w Monachium i Paryżu. Podczas I wojny światowej wraz z bratem przebywał w Zakopanem, gdzie zajmował się projektowaniem scenografii. W 1917r. z bratem i T. Czyżewskim założył grupę "Formaliści". Projektował dekoracje głównie dla teatrów w Warszawie, Łodzi, Krakowa i Wilna. W 1957 r. był profesorem w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Jego scenografia charakteryzowała się architektoniczną konstrukcją dekoracji i kostiumu. W 1955 r. otrzymał nagrodę państwową I stopnia.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.