Starzec pod przydrożnym krzyżem, ok. 1908 r.

Prezentowany obraz pochodzi z wczesnej, młodopolskiej fazy twórczości artysty. Prace Pronaszki powstałe przed I wojną światową, co dobrze widać na "Starcu pod przydrożnym krzyżem", łączy stylistyczne pokrewieństwo z malarstwem Wlastimila Hofmana i Jacka Malczewskiego. Z pierwszym z nich Pronaszko zetknął się jeszcze jako nastolatek. Hofman często spędzał letnie wakacje w Derebczynie na Podolu, w majątku, w którym wychowywał się młody Pronaszko. Z Malczewskim i jego symbolistyczną sztuką artysta zetknął się po przeprowadzce do Krakowa w 1906. "Starzec pod przydrożnym krzyżem" pokazuje, jakie inspiracje artysta zaczerpnął od obu mistrzów. Zarówno ikonografia, jak i stylistyka obrazu wyrastają z krakowskiej formuły modernizmu. Od 1900 motyw wiejskiego starca czy żebraka często pojawiał się w tym środowisku artystycznym. Kompozycje te przez krytyków były zazwyczaj interpretowane w kontekście eschatologicznym. Andrzej Pronaszko o studiach artystycznych myślał już w 1905. Za namową ojca w 1906 rozpoczął jednak edukację w Wyższej Szkole Przemysłowej w Krakowie. Wiemy, że w tym okresie pracował nad niezachowaną symbolistyczną kompozycją "Sąd Ostateczny", którą około 1908, niezadowolony z efektu, zniszczył. Twórca przeniósł się na krakowską Akademię Sztuk Pięknych dopiero w 1909. Studiował w pracowniach Leona Wyczółkowskiego i Stanisława Dębickiego, jednak, zniechęcony atmosferą konserwatyzmu, porzucił akademickie studia malarskie. W okresie międzywojennym związał się z formistami. Uważany jest współcześnie za jednego z najwybitniejszych polskich scenografów.

Brat Zbigniewa Pronaszki. W 1906 r. uczęszczał do Szkoły Przemysłowej w Krakowie. W latach 1909 - 1910 studiował w krakowskiej ASP u L. Wyczółkowskiego i S. Dębickiego. Naukę kontynuował w Monachium i Paryżu. Podczas I wojny światowej wraz z bratem przebywał w Zakopanem, gdzie zajmował się projektowaniem scenografii. W 1917r. z bratem i T. Czyżewskim założył grupę "Formaliści". Projektował dekoracje głównie dla teatrów w Warszawie, Łodzi, Krakowa i Wilna. W 1957 r. był profesorem w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Jego scenografia charakteryzowała się architektoniczną konstrukcją dekoracji i kostiumu. W 1955 r. otrzymał nagrodę państwową I stopnia.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.