TRZY POSTACIE

Andrzej S. Kowalski studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na wydziałach Malarstwa i Grafiki. Uzyskał dyplomy w 1955 roku w pracowniach Adama Marczyńskiego i Ludwika Gardowskiego. W 1958 roku został członkiem Grupy Krakowskiej, od 1965 roku Grupy ARKAT. W 1959 roku rozpoczął działalność pedagogiczną w katowickim Wydziale Grafiki ASP jako wykładowca Pracowni Rysunku. Od 1968 roku kierował Pracowniami Rysunku i Malarstwa. W latach 1972-1987 był Kierownikiem Katedry Kształcenia Ogólnoplastycznego. W latach 1972-1975 oraz 1981-1982 pełnił funkcje kierownicze na Wydziale Grafiki w Katowicach. 13 grudnia 1981 roku został internowany, po zwolnieniu w styczniu 1982 zrezygnował ze stanowiska dziekana. W marcu 1982 roku został członkiem Biskupiego Komitetu Pomocy Więźniom i Internowanym. Do 1989 uczestniczył w pozaoficjalnych zjazdach i sympozjach. Tworzył w zakresie malarstwa sztalugowego, ściennego, rysunku, mozaiki oraz grafiki książkowej. Jego prace były eksponowane na ponad 100 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą oraz indywidualnych w Krakowie (1959,1962), Genewie (1960), Paryżu (1966), Sosnowcu (1972, 1997), Bytomiu (1991). Od 1955 roku był członkiem ZPAP; w latach 1960-1970 pracował w katowickim Zarządzie Okręgu, a także w Zarządzie Głównym. W latach 1958-1960 współpracował z Teatrem 38 oraz drukował cykl impresji pt.: Z notatnika malarza w krakowskiej "Zebrze". Swoje teksty publikował również w "Poglądach" w Katowicach i w "Zeszycie Tematów Polskich" (czasopismo podziemne).
W latach 1952-1960 projektował grafikę dla ponad 50 pozycji wydawniczych. Był projektantem szeregu większych realizacji m.in. mozaiki dla Śląskiej Akademii Medycznej, Polichromii i Stacji Drogi Krzyżowej w kościele M. B. Różańcowej w Chropaczewie.
Przedstawiony rysunek piórkiem uderza swoją ekspresją, artysta nerwową kreską pospiesznie notuje scenkę z życia codziennego. Trzech mężczyzn, stojąc obok swoich ciężarówek prowadzi dyskusję. Ich grube, zimowe ubrania deformują ich kształty, przez co swoimi zwalistymi sylwetkami przypominają ciężkie kamienne figury. Artyście ekspresyjną grą światła i cienia udaje się wydobyć kubiczność ich ciał.