Kompozycja, 1977

Przedstawione na krawędzi misy przez Strumiłłę wijące się miękko afrykańskie trofea, egzotyczne maski i dziwaczna słomiana wioska nie zdziwią zaznajomionych z jego sztuką odbiorców. Strumiłło jest bowiem
nie tylko artystą, ale również etnografem. Jego sztuka nie kształtowała się ani w orbicie pierwszego nauczyciela, Władysława Strzemińskiego, ani też kolegi z Grupy Samokształceniowej, Andrzeja Wróblewskiego. Twórczość Strumiłły rozwijała się pod wpływem niezliczonych podróży artysty po całym niemal świecie. Wielokrotnie odwiedzał Afrykę, Azję oraz Amerykę Północną. Jedynie miękkość form i wijący się kapryśnie kontur jego tropikalnych kompozycji mogą niekiedy budzić skojarzenia z tradycją łódzkiej PWSSP. Mieczysław Porębski właśnie w czasie studiów w Łodzi osadza początek formowania się języka artysy: "Andrzej Strumiłło zaczynał, a było to jeszcze w pracowni jego pierwszego profesora, Władysława Strzemińskiego, i raczej mu na przekór - od rysowania z całą możliwą dokładnością własnego kolana. Dla Strzemińskiego - twórcy unizmu - obraz stanowić miał powierzchnię całkowicie zamkniętą, homogeniczną, pozbawioną jakichkolwiek kontrastów wewnętrznych i całkowicie obojętną na otoczenie zewnętrzne. Dla Strumiłły obraz nie pozostaje nigdy obojętny na otoczenie, z niego bierze początek, uczestniczy w nim, w nim też znajduje swoje konsekwencje: z obrazu rodzi się obraz, każdy z nich zmierza ku swemu przeciwstawieniu i dopełnieniu zarazem, rozwija się w serię. Z niego bierze początek. Blok rysunkowy opiera się o kolano. Spojrzenie również. Czemuż tego kolana nie włączyć, nie poddać analizie. Dla Strumiłły świat jest szerszy od obrazu. Zaczyna się na własnym kolanie, kończy na podróżach". (M. Porębski, wstep [w:] Wystawa z pracowni Andrzeja Strumiłły. BWA: Bielsko Biała, Koszalin, Lublin, Zamość, 1980-1981. s. 3-4) Warto też wspomnieć, że w opublikowanym niedawno dzienniku Strumiły, pod datą 12. stycznia 1979, a wiec datą otwarcia wystawy obrazów z kolekcji Styczyńskiego w Kordegardzie, artysta - choć dopiero pod sam koniec notatki - wspomina o tym wydarzeniu. Strumiłło pisze: "w nocy spałem źle i mało. Biedna umęczona chorobą Danusia też spała źle i co pewien czas, budząc się, snuła plany poprawy naszego bytu, o tyle trudne, że wymagające kolejnych wysiłków i zabiegów. Męczy ją nasz ubogi, zdewastowany i zdezorganizowany dom, nasze pozbawione odpoczynku i chwili niefrasobliwej konsumpcji życie. Bez czasu dla literatury, teatru, muzyki. Bez przyjaciół wokół dębowego stołu. Nawet stołu prawdziwego brak. Rano byłem w 'Czytelniku', odniosłem 72. małe ilustracje dla J.E. Kucharskiego. Wieczorem byłem w Kordegardzie MKiS na otwarciu wystawy fotografika Styczyńskiego. Każdy z autorów (i ja też) otrzymał goździk". (Andrzej Strumiłło, Factum Est, Dzienniki 1978-2006, Łomża 2008, s. 30).

Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.