Z cyklu Dariusze, 1983 r.

Filozofią sztuki Andrzeja Szewczyka było połączenie malarstwa, tworzenia plastycznego i szeroko pojętego pisania. Różnorodne działania artystyczne, twórcze realizacje i myśli trafnie skomentowała Bożena Kowalska: "...to kolejne odpowiedzi albo komentarze, albo poetyckie refleksje jakimi artysta dzieli się z widzem, jakimi artysta skłania patrzącego do własnej aktywności wyobraźni" (Bożena Kowalska, "Andrzej Szewczyk", folder wystawy, Galeria 72 Chełm, 30 VII - 5 XI 1986)
Malarz, rzeźbiarz, autor komentarzy do swoich prac. W latach 1974-1978 studiował na Wydziale Edukacji Wizualnej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach oddział w Cieszynie. Początkowo zajmował się malarstwem i rzeźbą. W końcu lat 60. stworzył pierwsze aranżacje przestrzenne i uczestniczył w akcjach artystycznych. W swoim malarstwie zaprzeczał tradycyjnej roli obrazu malarskiego i roli malarza jako twórcy. Interesowało go malarstwo bezosobowe, mechaniczne, ale jednocześnie radosne i witalne. Stosował nietypowe podobrazia i materiały malarskie (ściany, lustra, zeszyty szkolne, mapy). Naśladował ludowe sposoby dekorowania otoczenia. Od końca lat 70. pierwszoplanowe stały się w sztuce Szewczyka zagadnienia zapisu: pisma, księgi, kaligrafii. Od 1981 roku powstają kompozycje ze ścinek kredek, drewnianych klocków przyklejanych do desek i płócien, zalewanych woskiem, farbą i ołowiem. Najbardziej znane w twórczości Szewczyka są realizacje z cyklu Bibliotek (od 1986). Składają się na nie drewniane tablice - księgi, pokryte ołowianym pismem. Artysta był związany z warszawską Galerią Foksal i Starmach Gallery w Krakowie. Prace w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi. Galerii Zachęta w Warszawie, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu.