Z cyklu Diariusze, 1983 r.

Artysta zajmował się malarstwem, rzeźbą, rysunkiem oraz tworzył environments. W latach 1974-1978 studiował wychowanie plastyczne na Uniwersytecie Śląskim, filia w Cieszynie. Po studiach uczył historii sztuki. Od końca lat 60. wykonywał swe pierwsze assemblages, realizował akcje artystyczne w pracowniach i na ulicach. W latach 70. interesował go problem neutralizacji malowania, redukcji ekspresji, przezwyciężenia tradycyjnej formy i struktury obrazu malarskiego, dla którego używał pojęcia "malowidła". W pierwszych pracach - serii malowanych polinitem na lustrze równoległych pasów, stosował nietypowe podłoże, starając się uwolnić samo malowanie od obrazu, zerwać z jego "formalną nadbudową". Od końca lat 70.współpracował z Galerią Foksal w Warszawie. W późniejszych pracach głównym motywem są odniesienia do pisma, ukazujące literackie fascynacje i odniesienia. Ołów zatapiany w dębowych deskach, ścinki kredek, ołówki, łupiny pistacji tworzyły symboliczne księgi oraz przestrzenne układy przypominające nekropolie, m.in. BIBLIOTEKA -BAZYLIKA , 1987. Symboliczne, sensualne (artysta mówił o "erotyce" w miejsce "hermeneutyki sztuki") znaczenie miało użycie konkretnych gatunków drewna, papieru, ołowiu czy soli. Nawiązania do wzorców kulturowych ("erudycja wrażliwości") pozwoliły uzyskać Szewczykowi, przy pomocy uniwersalnego alfabetu i słownika, jemu właściwy sposób wypowiedzi.