Kitek ze smoczkiem, [Noworodek ze smoczkiem, Kompozycja figuralna nr 526], na odwrociu [Przybory malarskie, Martwa natura nr 526

Tegoroczna wystawa "Andrzej Wróblewski: Recto / Verso 1948 - 1949, 1956 - 1957" w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie oswoiła obserwatorów sztuki z faktem, iż artysta dużą wagę przykładał do obu stron zamalowanej przez siebie powierzchni. Prace na papierze, niejednokrotnie przyklejane na tekturowe podłoża, po latach - często w związku z pracami konserwatorskimi - okazywały się pracami dwustronnymi. Dwustronna kompozycja, przedstawiająca z jednej strony śpiące niemowlę, a z drugiej przybory malarskie, namalowana została najprawdopodobniej po 1954 roku, w którym to roku na świat przyszedł pierworodny syn malarza - Andrzej, zwany pieszczotliwe przez rodziców Kitkiem. Połowa lat 50. była szczególnym okresem w twórczości Wróblewskiego. W tym czasie powrócił on do
malarstwa figuratywnego, skupiając się na temacie rodziny. Wówczas artysta tworzył prace, z których emanował pogodny nastrój. Niemowlę owinięte błękitem – w odróżnieniu od podstawowej symboliki koloru w twórczości artysty oznaczającej niematerialność, nieistnienie czy śmierć - tu oddaje spokój, ciepło, rodzicielską miłość.

W latach 1945-52 studiował malarstwo na ASP w Krakowie oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1946 brał udział w wystawach, od roku 1948 zajmował się także publicystyką, głównie z dziedziny sztuki. W latach 1950-54 pełnił funkcję asystenta w krakowskiej ASP w pracowniach m.in. prof. Radnickiego i prof. Rudzkiej-Cybisowej. Zmarł 23 marca 1957 na samotnej wycieczce w Tatrach. W swoich pracach, posługując się oryginalnym, fascynującym językiem malarskim, w sposób niezwykle sugestywny wypowiedział tragiczne doświadczenia pokolenia dorastającego w okresie wojny i wkraczającego w dojrzałość w czasach stalinowskich. Uważany za prekursora nowej figuracji, współczesnego realizmu, także nowej ekspresji, należy do największych polskich malarzy XX w.