Zmartwychwstanie, 1983 r.

"Jest to malarz poważny, który nie zwątpił w konieczność istnienia obrazu, zamkniętego dzieła. Niż zwątpił, mimo wszystkie przepowiednie dotyczące nieodwracalnego jakoby kryzysu tradycyjnych środków i tradycyjnych form wypowiedzi artystycznej. I owe futurologiczne utopie o nieodwracalnym postępie prowadzącym do jakiejś sztuki, która musi wszystko i istotnie w sobie zmienić, obrazy Zwierzchowskiego negują niepowtarzalnie. Jest w tym i odwaga, i niezależność i upór- wszystko co zasługuje na szacunek i podziw."
Wiesław Juszczak, cyt. za: Andrzej Zwierzchowski, malarstwo, Poznań 2004

Obrazy Andrzeja Zwierzchowskiego wyróżnia gęsta, bogata materia malarska. Nakładana grubymi impastami farba w ciemnych odcieniach tworzy kontrasty z jednolitym, najczęściej jasnym tłem. Tematami, które najchętniej porusza w swojej twórczości są pejzaż oraz postać ludzka, jednakże ze względu na przyznanie przez artystę prymatu efektom malarskim prace jego oscylują w granicach abstrakcji. Jego malarstwo skupia się przede wszystkim na problemie przestrzeni, światła i metafizycznych odniesień.

Malarz kształcił się w warszawskiej ASP, dyplom obronił w pracowni prof. Jacka Sienickiego. Od 1990 r. prowadzi pracownię malarstwa i rysunku na Wydziale Architektury Wnętrz ASP w Warszawie. W 1998 r. odbyła się w warszawskiej Zachęcie indywidualna wystawa jego twórczości.