„Góra trzech Krzyży w Kazimierzu”, 1933 r.

WYSTAWIANY:
- Wystawa indywidualna Anieli Cukierówny, Instytut Propagandy Sztuki, 1938

Aniela Cukierówna to jedna z najważniejszych artystek-graficzek międzywojennej Polski. Niewiele o niej wiadomo i zachowało się niewiele odbitek. Widok góry trzykrzyskiej w Kazimierzu to unikat. Ogromna większość spuścizny artystki spłonęła w Powstaniu Warszawskim (łącznie z większością klocków drzeworytniczych). Dlatego każda zachowana odbitka jest wielką rzadkością. Nim przyszło zniszczenie Powstania Warszawskiego artystka sama, będąc wymagającą wobec siebie i pełną krytycyzmu – niszczyła odbitki już po wykończeniu. Każdy drzeworyt artystki można więc uznać za dwukrotnie ocalały. Uczyła się u Konrada Krzyżanowskiego i Adama Rychtarskiego, później studiowała w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (1923-31). Ulubionym motywem artystki były widoki miejskie, które układała w cykle: Pejzaże warszawskie (1933-1938), Ogrody (1935-36), Malownicze miasta (1937-38). Projektowała także witraże, zajmowała się krytyką artystyczną, publikowała artykuły w „Arkadach”. W czasie II wojny światowej mieszkała w Warszawie na tzw. aryjskich papierach. Zmarła z wyczerpania fizycznego i psychicznego, spowodowanego koniecznością życia w ukryciu. W osobowej teczce artystki w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych znajduje się zaświadczenie psychiatry Edwarda Flataua, który poświadcza ciężką depresję przyszłej artystki, tłumacząc tym niemożność podjęcia przez nią prac społecznych, koniecznych do bycia przyjętą do Szkoły Sztuk Pięknych. Cukierówna tworzyła przede wszystkim barwne drzeworyty z dwóch lub trzech klocków, a odbitki starannie wykańczała pędzelkiem. W klockach przeznaczonych do odbijania czarnej farby artystka wybierała w znacznym stopniu miąższ drzewny, niwelując do minimum czarną powierzchnię. Zostawiała natomiast ślady narzędzi. Kształt tych śladów ciekawie współdziała z zarysem kompozycji.
Studiowała u K. Krzyżanowskiego i A. Rychtarskiego w prywatnej szkole malarstwa Krzyżanowskiego. Od 1923 roku naukę kontynuowała w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie u T. Pruszkowskiego, M. Kotarbińskiego, W. Jastrzębskiego i E. Czerwińskiego. Związana była z kolonią artystyczną wyjeżdżającą na plenery do Kazimierza nad Wisłą. Zajmowała się przede wszystkim grafiką. W 1938 roku odbyła się indywidualna wystawa artystki w Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie, na której zaprezentowano drzeworyty, studia oraz szkice ołówkowe i akwarelowe widoków z Kazimierza nad Wisłą, Pucka, Wiśniowca oraz Krzemieńca, gdzie artystka spędziła lato 1934 roku. Za najlepsze jej prace uważa się drzeworyty podmalowane akwarelą, przedstawiające motywy miejskiego pejzażu architektonicznego.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.