Portret Juliana Ursyna Niemcewicza, 1822 r.

Główny przedstawiciel nurtu klasycystycznego w polskim malarstwie 1 połowy XIX w. Studia malarskie odbył w Paryżu u Jaquesa Louisa Davida i Françoisa Gerarda. W 1814 roku powrócił do Warszawy, gdzie pracował jako urzędnik. W 1819 roku objął stanowisko profesora rysunków i malarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego (dzięki zdobyciu złotego medalu za obraz "Gniew Saula na Dawida") Był przede wszystkim znakomitym portrecistą - portretował m. in.: Juliana Ursyna Niemcewicza, arcybiskupa Szczepana Hołowczyca, Stanisława Kostkę Potockiego, ks. Józefa Poniatowskiego, Wojciecha Bogusławskiego, Ludwika Osińskiego oraz Jana Pawła Woronicza. Malował także sceny biblijne i mitologiczne. Jego uczniami byli Rafał Hadziewicz i Jakub Tatarkiewicz.