Góral , 1935 r.

W dwudziestoleciu międzywojennym Zakopane wydawało się centrum Polski. Spotykała się tam ówczesna elita społeczna i finansowa, artyści, naukowcy i politycy. W Zakopanem ścierała się ze sobą podhalańska tradycja i nowoczesność; górski kurort kusił wyścigami automobilów, narciarstwem, dancingami, wystawami sztuki nowoczesnej. Urokowi stolicy Tatr uległo wielu artystów, m.in. Zofia Stryjeńska, Rafał Malczewski, Witkacy oraz warszawski malarz Antoni Grabarz, którego obraz tutaj prezentujemy. "Góral" stanowi dobry przykład pracy artysty podejmującej podhalańską tematykę. Jest ona charakterystyczna dla twórczości Grabarza z połowy lat 30. XX w., kiedy artysta tworzył przede wszystkim widoki gór i portrety góralskich "typów". Swoje obrazy z powodzeniem wystawiał w stołecznej Zachęcie. "Góral" powstał krótko przed wyjazdem Grabarza do Paryża w 1936 roku. Stylistyka obrazu wykazuje związek ze sztuką najważniejszego warszawskiego artysty tego czasu i mistrza Grabarza - Tadeusza Pruszkowskiego. Obaj, profesor warszawskiej ASP i jego uczeń, zdradzają predylekcję do lekkiego kładzenia farby i operowania świetlistą, impastową plamą.

W latach 1922-1928 studiował pod kierunkiem prof. Tadeusza Pruszkowskiego na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. Dyplom obronił w roku 1930. Do wybuchu wojny związany z grupą artystyczną "łukaszowców". Brał udział w wystawach okręgowych, objazdowych i ogólnopolskich m.in. w Dorocznym Salonie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. W 1936 studiował także krótko w Paryżu. W latach 1935-37 był członkiem Komitetu TZSP. Po wojnie osiadł w Bydgoszczy. Jego obrazy ilustrowały prace związanych z życiem rybaków ("cykl barek") i zycie górali. Tworzył również portrety salonowe i pejzaże.