POLE GRYKI WE MGLE, 1897

Malarz, ilustrator, krytyk artystyczny, pedagog. Początkowo uczył się w Warszawskiej Klasie Rysunkowej u Aleksandra Kamińskiego (1883-1887) i w prywatnej pracowni Wojciecha Gersona. W roku 1885 odbył podróż artystyczną na Krym. Był stypendystą Zachęty (1887-88). W latach 1889-92 studiował w Paryżu: w Academie Julian u. J. Lefebvre`a, B. Constanta,
T. Robert-Fleury`ego i L. Douceta. Po okresie studiów przebywał krótko w kraju, poczym w roku 1895 wyjechał do Paryża. Podczas pobytu w stolicy Francji wystawiał m.in. na Salonie Niezależnych w latach: 1896, 1897 i 1899 oraz na Salonie Societe National des Beaux-Arts (1899). W roku 1898 powrócił na stałe do Warszawy. Od tegoż roku wystawiał w TZSP w Warszawie, a w latach 1891-1900 także w krakowskim TPSP. W roku 1915 miał wystawę w salonie Richlinga, na której wystawiany był m.in. prezentowany obraz. Malował portrety, obrazy rodzajowe, akty kobiece, najczęściej zaś pejzaże, zazwyczaj marynistyczne. Tworzył również ilustracje do utworów literackich, które zamieszczane były w czasopismach: "Kłosy", "Ateneum", "Bluszcz", "Tygodnik Ilustrowany", "Przegląd Techniczny", "Sfinks", "Ziarno". Pracował jako nauczyciel malarstwa w szkole dla kobiet
A. Conti. W 1911 założył Szkołę malarstwa plenerowego, która mieściła się w Parku Sieleckim (obecnie to część dzielnicy Mokotów) w Warszawie. Zajmował się także krytyką artystyczną i działalnością publicystyczną, m.in. walcząc z konserwatyzmem polskich instytucji artystycznych i propagując sztukę stosowaną. Swe artykuły, recenzje i korespondencje zamieszczał w latach 1893-1918 głównie w "Tygodniku Ilustrowanym", "Przeglądzie Tygodniowym" i "Ateneum".