Uratowane gniazdko

Antoni Kozakiewicz studiował malarstwo w latach 1857-1866 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem W. Łuszczkiewicza i F. Szynalewskiego. Od 1868 roku kształcił się w akademii wiedeńskiej. Otrzymał stypendium cesarskie i wyjechał do Monachium. Mieszkał tutaj od 1871 do 1900 roku. Po powrocie do kraju osiadł najpierw w Warszawie, potem przeniósł się do Szczawnicy. Malował realistycznie przede wszystkim sceny rodzajowe, portrety, pejzaże. Podejmował również tematy historyczne, często były to motywy z powstania styczniowego, w którym sam brał udział. Wystawiał dużo, zwłaszcza za granicą. Odznaczono go medalami na wystawach, między innymi w Wiedniu, w Monachium i w Berlinie. W Polsce wystawiał w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, we Lwowie i w Warszawie w Salonie Krywulta. Jego malarstwo cieszyło się wielkim uznaniem publiczności nie tylko polskiej, ale również w Niemczech, w Austrii, w Anglii, a nawet w Stanach Zjednoczonych. Do bardziej udanych motywów w swojej twórczości artysta powracał podejmując je na nowo, tak działo się zwłaszcza po roku 1900.