W IMIĘ BOŻE, 1896

Antoni Kurzawa uczył się rzeźby u Parysa Filippiego w Krakowie przed 1863 rokiem, a następnie w latach 1864-1869 w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u Henryka Kossowskiego. W 1867 i 1868 kontynuował naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu u Franza Bauera, oraz w Monachium (1870). W latach 1876-77 przebywał w Paryżu, gdzie uczył się w pracowni Henri Chapu. Od 1879 mieszkał w Warszawie i uczył się u Kazimierza Ostrowskiego, a od ok. 1887 roku współpracował z firmą odlewniczą Juliana Frageta. Na jego twórczość składają się kompozycje rodzajowe, alegoryczno-symboliczne, religijne, portrety rzeźbiarskie i nagrobki. W 1889 roku Kurzawa brał udział w konkursie rzeźbiarskim TZSP, przedstawiając Mickiewicza budzącego geniusza poezji w gipsie; otrzymał trzecią nagrodę, co przyjął jako dotkliwą porażkę i 25. I. 1890 roku publicznie rozbił dzieło na wystawie pokonkursowej (jedynie głowa pozostała nienaruszona). Posąg został zrekonstruowany w tym samym roku przez T. Skoniecznego i wystawiono go na wystawie w Salonie Artystycznym w Warszawie, a sam Kurzawa zrobił replikę 1/4 wysokości, która miała być odlana w srebrze i brązie. W roku 1895 został wykonany przez firmę Braci Łopieńskich w Warszawie odlew w brązie (obecnie w Muzeum Narodowym w Warszawie). Bracia Łopieńscy to jedna z największych polskich fabryk brązowniczych przełomu wieków i lat międzywojennych. Na początku ubiegłego wieku Łopieńskich uważano za największą wytwórnię brązów na zachód od Berlina. Początki fabryki związane były z osobą ich ojca, Jana Łopieńskiego (1838-1907), który w roku 1862 założył "Fabrykę Wyrobów Brązowych". W roku 1884 samodzielną działalność rozpoczęli synowie Jana, bracia Feliks i Grzegorz. Do końca wieku XIX ich firma rozwijała się dynamicznie. Jej wyroby cieszyły się wielką popularnością; w każdym domu warszawskim musiał znajdować się, choć jeden przedmiot pochodzący od Łopieńskich. Firma prowadziła także dużą odlewnię rzeźby. Podczas długich lat działalności firma niejednokrotnie zdobywała nagrody za swe wyroby, zarówno na wystawach krajowych (Wystawa Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie, 1872), jak i zagranicznych (1879 - Wystawa Sztuki w Paryżu - srebrny medal). W połowie lat 30-tych firmę przejęło kolejne pokolenie Braci Łopieńskich: synowie Grzegorza - Tadeusz, Władysław i Zdzisław. Po drugiej wojnie firma Łopieńskich odlała zniszczone podczas wojny niemal wszystkie warszawskie pomniki. Jednakże po wykonaniu tego zlecenia, w roku 1950 została przez władze znacjonalizowana. Swoją działalność wznowił Tadeusz Łopieński zakładając na ul. Poznańskiej pracownię brązów artystycznych, która obecnie jest prowadzona przez jego córkę, Annę Łopieńską-Lipczyk oraz jej męża, Wojciecha Lipczyka. Oferowana figura została wykonana przez Łopieńskich specjalnie dla samego Kurzawy. Aby uhonorować to specjalne zamówienie rzeźba została oznaczona ręcznie grawerowaną sygnaturą, w odróżnieniu od innych wyrobów znakowanych puncą.