KOBIETA UCIEKAJźCA PRZED POŻAREM, 1866/7

Naukę malarstwa rozpoczął w wieku 16 lat u Aleksandra Kokulara, a następnie u Franciszka Pfanhausera. W roku 1841 otrzymał pochwałę za dwa obrazy prezentowane na wystawie sztuk pięknych. Od tej pory brał regularnie udział w wystawach, zwłaszcza TZSP, prezentując portrety, obrazy o tematyce religijnej (uważany jest za jednego z najpłodniejszych polskich malarzy zajmujących się tą tematyką) i rodzajowej oraz kwiaty. Zaprzyja¼niony był z kręgiem artystów skupionych wokół Wojciecha Gersona - namalował ich zbiorowy portret (obecnie w MNW). Pod koniec życia malował kopie obrazów, w tym na zamówienie ks. Konstantego Lubomirskiego, z galerii pałacu w Kozłówce. Obraz Kobieta uciekająca przed pożarem prezentowany był po raz pierwszy na przełomie roku 1866/67 w TZSP i znany jest z dwóch niemal identycznych wersji. Obraz zyskał uznanie z powodu efektownego oświetlenia postaci kobiety z dzieckiem - światłem niewidocznego księżyca i łuną pożogi. Był eksponowany także na wystawie TPSP w Krakowie w roku 1876 oraz na Wystawie Retrospektywnej Nieżyjących Malarzy Polskich w roku 1898.