Dziewczyny z Bałkanów, 1900 r.

Rzadko pamięta się, że Antoni Piotrowski znaczną część swojego życia, także artystycznego, związał z Bułgarią i Bałkanami. Za namową Jana Grzegorzewskiego (literata, orientalisty, korespondenta lwowskiej Gazety Narodowej), jesienią 1885 roku, po nawiązaniu kontaktów z czasopismami londyńskimi "The Graphic" i "Illustrated London News" oraz paryskimi "Illustration" i "Monde Illustré", wyjechał do Bułgarii jako korespondent wojenny. Jego zadaniem miało być ilustrowanie zbrojnego powstania Bułgarów przeciw Turkom. Po przyjeździe do Filipopola (obecnie Płowdiw) znalazł się w samym środku wybuchłej wojny serbsko - bułgarskiej. Malarz na wiele lat związał się z wydarzeniami toczących się na Bałkanach walk, przesyłając szkice i rysunki wykonane w terenie do czasopism londyńskich i paryskich. Za odwagę i zasługi dla narodu bułgarskiego został w 1885 roku odznaczony przez księcia Aleksandra I Battenberga (1857 - 1893), syna księcia Heskiego Aleksandra Battenberga i Polki Julii Teresy Hauke, Kawalerskim Orderem Św. Aleksandra II klasy.
Od 1869 r. uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona. W latach 1875- 1877 studiował w Akademii Monachijskiej, a w latach 1877 - 1879 był uczniem Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W latach 1885 - 1887 wyjeżdżał do Bułgarii jako korespondent - ilustrator pism angielskich i francuskich dokumentujący wojnę bułgarsko-serbską. Będąc w Bułgarii namalował cykl obrazów dla Galerii Narodowej w Sofii i zrobił karierę jako portrecista arystokracji. W 1897 i 1903 r. wyjeżdżał na Bliski Wschód, skąd nadsyłał korespondencję i rysunki z wojny grecko-tureckiej. Malował przede wszystkim sceny rodzajowe, często z życia mazowieckiej wsi. Malował także obrazy historyczne, epizody z powstania styczniowego oraz portrety. Brał udział w malowaniu panoramy Berezyna.