Chrystus Ukrzyżowany, z cyklu Krzyże, 1958/59 r.

Tematyka religijna stanowiła główny wątek twórczości Antoniego Rząsy. Paradoksalnie artysta wzbraniał się przed określaniem swojej wyznaniowej przynależności, a treść prac uważał za wyrażenie uniwersalizmu ludzkiego cierpienia. Dlatego najczęściej podejmował tematykę śmierci Chrystusa - wykonał siedem cykli pasyjnych, oraz wiele pojedynczych rzeźb. "Krzyże" to pierwszy zrealizowany przez rzeźbiarza niewielki cykl, na który złożyło się raptem trzynaście rzeźb. Artysta pracował nad nim już po ukończeniu prowadzonej przez Antoniego Kenara szkoły. Prezentowana praca powstała u schyłku lat 50., w czasie ciężkiej choroby pierwszego nauczyciela i przyjaciela artysty. Doświadczenie cierpienia i śmierci bliskiej osoby niewątpliwie wywarło wpływ na formę i tematykę powstałych wówczas rzeźb, w których ukrzyżowany Chrystus stanowi archetypiczną alegorię ludzkiego cierpienia. Podstawowym materiałem, w którym tworzył artysta było drewno. Miał do niego szczególne, emocjonalne podejście " najczęściej ciosał postaci z jednego kawałka pnia, utożsamiając układ słojów z anatomią postaci. Nawiązania do sztuki ludowej widoczne są nie tylko w sposobie kształtowania sylwetki, ale również w opracowaniu materiału - artysta posługiwał się wyłącznie niewielkich rozmiarów siekierą. Taka technika pozwalała mu na nadanie hieratycznym figurom walorów ekspresyjnych.


Uczył się w Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem w 1938. Po II wojną światową, kontynuował naukę w tej samej szkole, od 1947 noszącej nazwę Państwowego Liceum Technik Plastycznych, pod kierunkiem Antoniego Kenara. Ukończył ją w 1952 i bezpośrednio potem objął tam posadę nauczyciela rzeźby. Bliska współpraca z Kenarem trwały do jego śmierci w 1959. Był spadkobiercą idei pedagogicznych i estetycznych zmarłego dyrektora, które kontynuował przez cały czas swej pracy w szkole, tj. do 1973. Wkrótce po odejściu ze szkoły, w 1974 Rząsa zaczął budować i urządzać autorską galerię swych rzeźb, którą otworzył dla publiczności w 1976. Formalne korzenie sztuki Rząsy tkwią w rzeźbie ludowej, a także w samej naturze - rzeźbiarz postępował za naturalnym kształtem pni i konarów (tworzył niemal wyłącznie w drewnie). Siła ekspresji jego prac wywodzi się z charakteru i usposobienia twórcy.