Z cyklu Krzyże, 1959 r.

"Staram się każdą rzeźbę tak robić, aby nie tylko twarz, ale cała postać była wyrazicielką zamierzonej idei. W tym celu niektóre postacie deformuję, aby głośniej powiedzieć to, co mam przez rzeźbę wyrazić. Nigdy nie deformuję rzeźby dla samej deformacji lub inności. Chcę, aby moje rzeźby miały swój własny język, dzięki któremu nawiązywałyby kontakt ze wszystkimi ludźmi".
ANTONI RZĄSA

Antoni Rząsa urodził się w małej wiosce Futoma w 1919 roku. W 1952 roku ukończył Państwowe Liceum Technik Plastycznych u Antoniego Kenara i pozostał w niej jako nauczyciel rzeźby. Duchowym przewodnikiem Rząsy i jego mentorem był właśnie Kenar, który wskazał mu drogę, jaką ma obrać w sztuce: "Utarło się od dawna niesłuszne określenie mych rzeźb jako świątków. W zaraniu mej twórczości, kiedy robiłem bezowocne wysiłki w szukaniu własnej drogi, prof. Kenar, wychodząc z założenia, że pochodzę ze wsi, namawiał mnie, abym wyszedł od sztuki ludowej. Prof. Kenar sztukę ludową uważał za sztukę żywą, widział w niej ciekawą mądrość, uszanowanie materiału, prostotę kompozycji, zachwycał się syntetyczną zwartą formą i niewielką ilością środków plastycznych, dzięki której wydobyty został olbrzymi wyraz, sztukę ludową uważał za nieocenione źródło przyszłej sztuki - poszedłem wskazaną przez Profesora drogą". Zwykle Rząsa łączył prace w cykle - dla wzmocnienia wyrazistości; powstało siedem cykli pasyjnych. Motywy te (Chrystus Biczowany, Chrystus Ukrzyżowany, Pieta) stały się dlań metaforą gorzkich, bolesnych doświadczeń dwudziestowiecznego everymana. Zróżnicowane formy i konkretne adresy poszczególnych rzeźb nie wyodrębniają ich jednak z uogólniającego tonu wypowiedzi, a przeciwnie - podkreślają jednoznaczność autorskiej refleksji nad uniwersalną Kalwarią i nad samotnością człowieka w obliczu cierpienia.

"Między wierzącymi i niewierzącymi Chrystus jest jednak jakimś symbolem dobra, mądrości i to tkwi w ludziach".
ANTONI RZĄSA

Prezentowana praca należy do cyklu "Krzyży". Wykonana została w ciemnym dębie, "materiale, który żyje", jak mawiał artysta. Wyciągnięte ku górze ręce Chrystusa w koronie cierniowej, schematycznie zarysowana sylwetka - ukryta tu pod suknią, rodzajem koszuli (Suknia z Trewiru, którą miał na sobie Jezus podczas ukrzyżowania stanowi jedną z najważniejszych relikwii chrześcijańskich, długość tuniki zmieniała się na przestrzeni lat, ta wywodzi się jeszcze z antyku), spuszczone w dół nogi, wydłużają i wysmuklają postać, ale to drewno nie trzyma się praw anatomii. Kształt wypływa z układu pnia i konarów drzewa, artysta natomiast narzuca syntezę formy. Rząsa, tworzy przy użyciu najprostszych środków wyrazu, poprzez schematyczność czerpie z ludowej tradycji, ale poszukując zupełnie nowoczesnej formy. W prostocie jego rzeźb tkwi jednak moc, moc wyrażania wiary, pojęcia frasobliwości. Jest to zupełnie nowa sztuka pasyjna, daleka od teatralności rzeźb barokowych, wznioślejsza z kolei od tych ludowych. Mamy więc u Rząsy i średniowieczny mistycyzm, i ludową pobożność, ale przede wszystkim niepowtarzalny styl i jednego z najlepszych twórców sztuki sakralnej. Przepełniona ekspresją postać Chrystusa na krzyżu opowiada historię o ludzkiej kondycji. Ksiądz Władysław Smoleń, autorytet w dziedzinie ikonografii chrześcijańskiej napisał o Rząsie: "Artysta podporządkował wszystkie tematy chrystologiczne oraz ludzkie krzyżowi. Dlatego można go nazwać współczesnym mistrzem pasji Chrystusa" (Ks. Władysław Smoleń, Ilustracja świąt kościelnych w polskiej sztuce, KUL Lublin 1987).

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.