Okno (Formy istnienia), 2015

Malarz chwili, która zastygła w swym trwaniu. Tworzy obrazy skupione. Poważne. Melancholijne. Jest to malarstwo szacunku dla formy i koloru. "Interesuje mnie relacja "podmiot-przedmiot" oraz przełożenie tej relacji w świecie wizualnym na malarstwo w jego najbardziej wąskiej, klasycznej postaci. Motywy do obrazów czerpię z otaczającej mnie rzeczywistości. Opustoszałe wnętrza, wycinki podmiejskiego pejzażu, człowiek w ruchu to tematy, które przetwarzam na własny język malarski" - napisał o swoim malarstwie Antoni Starowieyski. Malarz wierny czasochłonnej, wymagającej konsekwencji i determinacji technice olejnej, z której potrafi wydobyć potęgę świetlistości pigmentu zawartego w farbie. Tytuł ostatniej dużej wystawy Antoniego Starowieyskiego, która odbyła się w 2016 roku w Galerii Szydłowski: "Koniec dnia, koniec nocy" podkreśla pewien ważny aspekt tego malarstwa: o tych porach obiekty są najbardziej nierzeczywiste, ale też niemożliwe jest spotkanie się końca dnia z końcem nocy. Paradoks? Nie. To tajemnica, której nie należy przenikać. Chwila, która zatrzymała się na zawsze w przejściu nocą. Malarz urodził się w 1973 roku w Warszawie. Studiował na Malarstwie w latach 1992-1997. Dyplom z wyróżnieniem zrealizował w pracowni Stefana Gierowskiego w 1997 r. Od tej pory pracuje na Wydziale Malarstwa. Obecnie jest doktorem habilitowanym i profesorem ASP. Prowadzi pracownię rysunku.