KANONIA, 1968

Malarz. Malował przede wszystkim pejzaże, portrety i martwą naturę. W 1917 lub 1918 roku rozpoczął naukę w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Był związany z Legionami, gdzie służyli też jego bracia, oraz z sekcją wydawniczą Naczelnego Komitetu Narodowego. W 1921 roku wykonał obszerny cykl rysunków o tematyce pomorskiej (Grudziądz, Brodnica, Chełmno, Toruń), opublikowanych w formie pocztówek. W latach 1921-1925 studio-wał w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Wojciecha Weissa i Stanisława Kamockiego. W latach 1926-1929 studiował w Paryżu w Conservatorie National des Arts et Metiers u H. Magny. Inną sferą działalności artysty było emalierstwo (otrzymał brązowy medal w 1928 roku i srebrny w roku 1929 na międzynarodowych wystawach biżuterii w Paryżu). Lata 1930-1938 spędził w Maroku, podróżował do Włoch i Hiszpanii. W 1936 roku odbyła się jego wystawa indywidualna w Paryżu, na której zaprezentował ok. 500 prac. W 1939 roku wrócił do Polski. Widok na odbudowany w l. 1958-69 placyk Kanonia. W pejzażu dominuje prezbiterium archikatedry pw. św. Jana Chrzciciela z osiemnastowieczną figurą Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny. Widoczne jest także kryte przejście łączące archikatedrę z Zamkiem Królewskim, którym udawali się na mszę monarchowie i w którym Michał Piekarski dokonał zamachu na króla Zygmunta III Wazę w 1620 roku. Przelanie krwi królewskiej posłużyło podobno za pretekst do zamknięcia archikatedry i dokończenia budowy sąsiedniego kościoła Jezuitów pw. Matki Boskiej Łaskawej.