PEJZAŻ GÓRSKI, 1949

Malarz. Malował przede wszystkim pejzaże, portrety i martwą naturę. W 1917 lub 1918 roku rozpoczął naukę w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Był związany z Legionami, gdzie służyli też jego bracia, i z sekcją wydawniczą Naczelnego Komitetu Narodowego. W 1921 roku wykonał obszerny cykl rysunków o tematyce pomorskiej (Grudziądz, Brodnica, Chełmno, Toruń), opublikowanych w formie pocztówek. W latach 1921-1925 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Wojciecha Weissa i Stanisława Kamockiego. W latach 1926-1929 studiował w Paryżu w Conservatorie National des Arts et Metiers u H. Magny. Inną sferą działalności artysty było emalierstwo (otrzymał brązowy medal w 1928 roku i srebrny w roku 1929 na międzynarodowych wystawach biżuterii w Paryżu). Lata 1930- 1938 spędził w Maroku podróżując wraz z bratem Aleksandrem i jego rodziną oraz grupą artystów francuskich, wśród których był m.in. Nicolas de Stael. Podróżował do Włoch i Hiszpanii. W 1936 roku odbyła się jego wystawa indywidualna w Paryżu, na której zaprezentował ok. 500 prac. W 1939 roku wrócił do Polski. Sporo prac artysty uległo zniszczeniu podczas Powstania Warszawskiego. Po wojnie tworzył liczne cykle malarskie, poświęcone m.in. tematyce dolnośląskiej i mazurskiej, Warszawie, a także nawiązywał do motywów marokańskich. Był członkiem Grupy Zachęta.