Przesiewanie (Przesiewaczka), 1925 r.

""Przesiewanie" jest jednym z najsłynniejszych obrazów Kędzierskiego. Wcześniejsza wersja z 1893 roku (zaginiony podczas wojny) została nagrodzona srebrnym medalem na Wystawie Krajowej we Lwowie w 1894 r. i brązowym na Wystawie Powszechnej w Paryżu w 1900 r. Jak pisał M. Górski w broszurze towarzyszącej wystawie w 1894 r.: "P. Kędzierski artysta z Monachium, przesiedlony do Warszawy, idzie jeszcze dalej w impresjonistycznym kierunku. Światło słoneczne, przekradające się przez szczeliny jakiegoś nieprzejrzystego ciała, np. szparą zamkniętej okiennicy, rozbija się na wielorakie, różnobarwne, tęczowe promienie (...) dostrzegamy mniej barw w szczelinie, zauważamy przede wszystkim pomrok mieszkania do któregośmy dopiero co wstąpili. P.Kędzierski chciał utrwalić na płótnie nasze doraźne wrażenie, nie wahał się olśnić nas barwami. Toteż na pierwszy rzut oka, rozumiemy go, przez krótką chwilę przenosimy się do jego stodoły. Obraz jest bowiem wybornie, mądrze, pilnie obserwowany. Te gry światła, blaski tęczowe, plamy czerwone i zieleniejące - istnieją w naturze" (ibidem, s. 10). Ten obraz był uznawany za najbliższy w rozwiązaniu formalnym zasad impresjonizmu Kędzierskiego. Prezentowane "Przesiewanie" z 1925 r. jest kontynuacją owego zamysłu artystycznego poprzez uproszczenie szczegółów jak rysy twarzy czy trzymane sito na rzecz pogłębienia studium oddziaływania światła na barwę. Owe światło po wielu latach doskonale pamiętała córka - Hanna Kędzierska-Przeździecka porównując je do światła w pracowni: "Promienie słońca padały na podłogę i mroczne wnętrze nasycały gorącymi refleksami. Czuło się jakieś pokrewieństwo z ciepłym, złotawym mrokiem stodoły w "Przesiewaniu" (ibidem, s. 19). Prezentowane "Przesiewanie" z 1925 roku jest unikatowym obrazem na rynku aukcyjnym.