RYBAK, 1910 r.

Apoloniusz Kędzierski kształcił się pod okiem J. Brandta jeszcze przed podjęciem studiów artystycznych w Klasie Rysunkowej u W. Gersona. Od 1877 r., jako uczeń słynnego "monachijczyka", spędzał wszystkie wakacje w posiadłości mistrza - w Orońsku. Dzięki jego pomocy finansowej, po ukończeniu warszawskiej uczelni, młody artysta udał się do Monachium. Po powrocie do kraju osiadł na stałe w Warszawie, gdzie prowadził ożywioną działalność artystyczną. Wielokrotnie prezentował swoje prace, głównie w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, ale także na wielu wystawach krajowych i światowych np.: na Wystawie Powszechnej w 1900 r. w Paryżu. Był także laureatem wielu nagród i wyróżnień. Należał do wielu ugrupowań artystycznych m.in.: T. A. P. Sztuka, grupy Odłam, Pro Arte, Klubu Akwarelistów Polskich, Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i Rady Instytutu Propagandy Sztuki. W 1944 r. wiele prac artysty przepadło w powstaniu warszawskim.