ZAKONNIK (KAMEDUŁA ?) ODPOCZYWAJĄCY W OGRÓDKU (WIRYDARZU ?)

Malarz i rysownik, jeden z najlepszych pod względem warsztatowym akwarelistów polskich. Wyróżniony już w wieku lat dziesięciu pochwałą Akademii Petersburskiej (za rysunek głowy z gipsowego modelu), w roku 1877 trafił pod opiekuńcze skrzydła Józefa Brandta, którego przyjaźnią i pomocą (wakacje w Orońsku) mógł cieszyć się aż do osiągnięcia dojrzałości i samodzielności twórczej. Z rekomendacji tegoż trafił do warszawskiej Klasy Rysunkowej, gdzie do r. 1885 uczył się pod kierunkiem Wojciecha Gersona i znakomitego, a dziś zapoznanego rysownika Antoniego Kamieńskiego; z jego finansową pomocą kontynuował studia w Akademii Monachijskiej u N. Gysisa (od semestru zimowego1886/87 do 1889 r.). Po powrocie do Warszawy nauczał rysunku i szczególnie intensywnie zajmował się ilustratorstwem, głównie na potrzeby prasy; w 1894 r. wynajął mieszkanie i pracownię przy Senatorskiej 36, które służyły mu do końca życia i uległy zagładzie - wraz z dużą, jeśli nie przeważającą częścią oeuvre artysty, gromadzonego przez żonę, również malarkę, Stanisławę Fijałkowską-K. i córkę Hannę z myślą o monograficznej wystawie pośmiertnej (która nota bene przyszła do skutku dopiero w r. 1981!) - podczas Powstania Warszawskiego.

Rysunek o w oczywisty sposób ilustracyjnym przeznaczeniu, sygnowany, co nieczęste, monogramem, który pojawia się na realistycznych pracach Kędzierskiego przeznaczonych do transpozycji w technice drzeworytniczej.