Kompozycja

"(…) miałam bardzo dużo wystaw, choć w dalszym ciągu jestem nieznana, bo nie robię żadnego wysiłku, żeby było inaczej. A ten wysiłek winien być szalony, charakter zaś z żelaza".- ARIKA MADEYSKA W ROZMOWIE Z ELŻBIETĄ DZIKOWSKĄ, KATALOG GALERII STUDIO, WARSZAWA, 1999, s. 10

Reprezentantka tzw. szkoły sopockiej studiowała pod okiem Artura NachtaSamborskiego i Jacka Żuławskiego. Po obronie dyplomu zdecydowała się na wyjazd do Paryża. Jak jednak wspominała w wywiadzie udzielonym przy okazji swojej wystawy indywidualnej w warszawskiej galerii Studio (1999), powodem wyjazdu nie były jedynie względy artystyczne, lecz potrzeba bezbolesnego odejścia od męża. Jak donosiła ówczesna prasa, mężów artystka miała kilku, lecz styl w malarstwie pozostał niezmienny. Jej oeuvre zdominuje malarstwo abstrakcyjne, choć tworzyła również utrzymane w postimpresjonistycznym duchu martwe natury, prace na tkaninie i kolaże, a także tchnące duchem poodwilżowej nowoczesności przedstawienia industrialnych fragmentów miast czy surrealizujące, ażurowe konstrukcje, przywodzące na myśl osiągnięcia ówczesnego projektowania i inżynierii. Gros twórczości stanowią jednak oszczędne w środkach wyrazu płótna utrzymane w ciepłych, stonowanych barwach beżu, szarości, różu i brązów. Zazwyczaj dostrzec w nich można organiczne, owoidalne formy, fragmenty kół rozświetlone jaśniejszymi blikami. Niekiedy, zarówno w latach 60., jak i w latach 90., z których pochodzi prezentowana praca, pojawiają się dynamizujące kompozycje, przecinające się linie, tworzące nieregularne, pulsujące kraty czy siatki. Według historyczki sztuki i przyjaciółki artystki, Elżbiety Dzikowskiej, Madeyska "nie stworzy nowych kierunków w sztuce, chociaż w swoim czasie jej prace były awangardowe. Ale nigdy nie znajdzie się w jej dziełach hucpy. Nieprawdy. Epatowania. Sentymentalizmu. (…) W twórczości Ariki - przy całym jej burzliwym życiu - panuje ład i spokój" (Elżbieta Dzikowska, Galeria bez granic: Arika, dostępny na: http://www.madeyska.com/archives.php).Kompozycja złożona z dwóch połączonych ze sobą płócien jednakowej wielkości bazuje na kontraście barw - ciepłych, nasyconych brązów i złamanej bieli. To zestawienie dodaje pracy dynamiki, wpisując ją w tradycję rozważań na temat dychotomii "pozytyw - negatyw". Widoczne na powierzchni jaśniejsze "kraty" uprzestrzenniają powierzchnię, przypominając jednocześnie charakterystyczne wytwory powojennej plastyki nowoczesnej - stosowane w sztuce użytkowej wzory na tkaniny, tapety czy sprzęty domowe.

Malarstwa uczyła się w gdańskiej PWSSP, którą ukończyła w 1955 r. Malarstwa sztalugowego uczyła się pod okiem A. Nachta-Samborskiego, ściennego u J. Żuławskiego oraz tkanin pod kierunkiem J. Wnękowa. Po studiach wyemigrowała do Francji. Jej dzieła wzięły udział w wystawie "Jesteśmy" w 1960 r., która prezentowała prace polskich artystów mieszkających zagranicą. Madeyska stosowała zgaszoną kolorystykę - subtelne odcienie beżów, różów, błękitów oraz brązów. Obrazy z lat '90-tych wypełnione są kulistymi formami przecinanymi przez kreski. Inaczej prezentują się kolaże, które wykonywała na białych kartkach notatnika. Dominują w nich nasycone brązy oraz czernie.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.