Przesłuchanie Galileusza

Prezentowana praca zdradza silne pokrewieństwo z ilustracyjną działalnością Artura Grottgera. Wiadomo o dwóch rysunkach, w których malarz wariantowo ustawiał postać uczonego, próbując wyzyskać największą ekspresję. Z obu wariantów przebija siła oskarżanego, wyrażona przez jego zaciśnięcie pięści i dramatyczny gest. W redakcji olejnej, prezentowanej w naszym katalogu, Galileusz operuje podobnym, dramatycznym gestem. Uczony został umieszczony przed trybunałem inkwizycji. Widzimy go, kiedy odwraca się, straciwszy nadzieję na porozumienie z oskarżycielem, czy wytłumaczenie wyników swojej życiowej pracy. Prawdopodobnie artysta przedstawił go wypowiadającego legendarne "E pur si muove" ("A jednak się kręci"). Niezależnie od wierności tego przekazu (te słowa włożono w usta Galileusza dopiero w XVIII wieku), przemawiał on do XIX-wiecznej wyobraźni, która w uczonym zaczęła upatrywać bohatera, niezłomnie broniącego prawdy. Wiek XIX, wiek węgla i pary, był czasem gwałtownych przewartościowań w dziedzinie powszechnego światopoglądu. Szybko rozwijająca się nauka zaczęła napierać na fundamenty wiary i doktryny katolickiej. W wieku XIX, epoce żarliwej, naiwnej nieraz wiary w naukę i jej moc, Galileusz stał się bohaterem powszechnej wyobraźni i symbolicznym protoplastą pozytywizmu. Patrząc na "Galileusza" nie sposób nie pomyśleć o innym polskim obrazie przedstawiającym astronoma - "Koperniku" Jana Matejki (właściwie "Astronom Kopernik, czyli rozmowa z Bogiem", 1873). Oba obrazy łączy iście barokowy rozmach kompozycji, dynamizm i wrażenie teatralnej dramaturgii. W zestawieniu obu prac wyraźna staje się stylistyczna różnica między artystami: na jaw wychodzi rodowód sztuki Grottgera - jej związki z akademizmem i sztuką francuską połowy XIX wieku. Sugestywnym kontekstem dla obrazu Grottgera mogą być np. historyczne płótna Paula Delaroche’a.
Artur Grottger rozpoczął naukę malarstwa u swego ojca, potem - od 1849 roku - uczył się u Juliusza Kossaka i Juliana Maszkowskiego we Lwowie. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1852-54 u W. K. Stattlera i W. Łuszczkiewicza) oraz w Akademii w Wiedniu (1855-63 u K. Wurzingera, P. J. N. Geigera, K. Mayera, K. Blaasa i C. Rubena). W Wiedniu mieszkał do 1865 r., skąd wyjeżdżał do Polski, na Węgry, do Monachium i Wenecji. Do kraju powrócił na rok (był wówczas w Krakowie, Lwowie i okolicach) i wyjechał do Paryża. Ciężko chory na gruźlicę przeniósł się na południe Francji. Jest jednym z najważniejszych malarzy polskich doby romantyzmu. Stworzył kilka cykli rysunkowych: Warszawa I (1861 r.), Warszawa II (1862 r.), Polonia (1863 r.), Lituania (1864-66), Wojna (1866-67), które wydawane w formie litografii w Wiedniu przyniosły mu ogromną popularność. Malował przede wszystkim sceny związane z Powstaniem Styczniowym, portrety, sceny rodzajowe, kompozycje historyczne i alegoryczne.


Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.