Widok z Wawelu na kościół św. Idziego, 1917

MARKOWICZ Artur
Artur Markowicz studiował w latach 1886-95 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Leopolda Löfflera, Władysława Łuszczkiewicza, Floriana Cynka i Jana Matejki. Po zakończeniu studiów w Krakowie, wyjechał do Monachium, gdzie w Akademii Monachijskiej uczył się pod kierunkiem Otto Seitza i Franza von Stucka. W 1901 rozpoczął naukę w Académie des Beaux-Arts w Paryżu, pod kierunkiem Jeana Léona Gérôme`a. Wystawiał wówczas na Salonach Towarzystw Artystów Francuskich i na Salonie Jesiennym. W 1904 wrócił do Krakowa. W 1907 wyjechał do Jerozolimy, podróżował również po Włoszech, Belgii, Holandii i Wiedniu. Należał do TPSP w Krakowie a od 1925 do TZSP w Warszawie. Był ponadto członkiem TAP "Sztuka", i honorowym prezesem Żydowskiego Towarzystwa Krzewienia Sztuk Pięknych. Wystawiał w TPSP w Krakowie i Lwowie, w TZSP w Warszawie, Łodzi, Lublinie oraz na większych wystawach międzynarodowych: w Berlinie, Monachium, Antwerpii, Wiedniu. Uczestniczył w wystawach TAP "Sztuka”. W jego twórczości początkowo dominowały sceny miejskie, wiejskie i pejzaże. Później objawia się jako ilustrator obyczajów, stroju i kultu religijnego Żydów. Prace artysty znajdują się w Muzeum Narodowym w Gdańsku, Krakowie, Warszawie, w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, Muzeum Okręgowym w Radomiu, Żydowskim Instytucie Historycznym w Warszawie, Muzeum Ein Harod w Izraelu i Muzeum Tel Aviv w Izraelu. Bardzo wiele jego prac znajduje się w kolekcjach prywatnych w Stanach Zjednoczonych i Izraelu.Rysował przede wszystkim pastelem, rzadziej malował olejami. Był wrażliwym obserwatorem i kolorystą. Posługiwał się stonowanymi zestawieniami chłodnych szarości i błękitów, brązów i żółci, oliwkowych zieleni oraz całą gamą intensywnych żółcieni.