Muchina. Mosfilm, 2008

Artur Winiarski zajmuje się wyłącznie malarstwem, którego tematem od pewnego czasu pozostaje pejzaż postsowiecki, ujmowany w różnych aspektach: symbolicznym, metaforycznym, emocjonalnym. Próbuje ten świat opisać językiem malarstwa: materii, koloru, światła, gestu i znaku. Wciąż eksperymentuje ze środkami wyrazu, by pobudzić intuicyjną reakcję na wydawałoby się odległe, choć wciąż obecne zjawiska i wydarzenia, ukryte znaki, symbole, piktogramy, rytuały, zachowania, różnego rodzaju ostańce kultury epoki radzieckiej, jakich jest wokół nas jeszcze tak wiele. Podejmuje malarskie próby synkretyzmu, łącząc pierwiastek malarski z literackim. W malarstwie Artura Winiarskiego widoczne są uproszczone znaki: czarnej Wołgi, Tupolewa, dziwnych kanciastych autobusów, strażników z wilczurami, starych afiszy, pocztówek, etykiet z produktów zapałczanych, wódczanych i papierosowych, które zostały rozklejone n płotach zamykających horyzont w jego obrazach. Znaki te pełnią rolę malarskich pomostów, o czasach, które jak się wydaje minęły. Ale czy minęły naprawdę? Artur Winiarski (ur. 1960 r.), doktor habilitowany, profesor ASP w Warszawie, malarz. W latach 1989-1994 studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie w pracowni malarstwa prof. R. Ziemskiego i tkaniny prof. S. Andrzejewskiego. Wcześniej, w roku 1986 roku, ukończył Wydział Polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Pracuje na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie obecnie prowadzi pracownię malarstwa dla I roku. Autor wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych. Autor licznych publikacji prasowych, katalogowych i książkowych, w tym monografii, o malarstwie.