Pomnikowa głowa Balzaca, Francja, 1. poł. XX w.

Auguste Rodin - jeden z najwybitniejszych rzeźbiarzy w historii sztuki. Po studiach nad rzeźbą grecką oraz twórczością Michała Anioła zerwał z neoklasycyzmem, kierując rzeźbę XX wieku na nowe tory. Rozbicie płaskiej powierzchni rzeźbiarskiej przez wydobycie niuansów muskulatury ciała zaobserwowane w rzeźbie antycznej oraz wyrażanie silnych emocji przez oddanie napięcia mięśni i gwałtowne skręty ciała zaczerpnięte od Michała Anioła, zaowocowały w pełni indywidualnym stylem. Jego maniera, w połączeniu z wirtuozerskim warsztatem oraz nasycenie symbolicznymi treściami dzieł uczyniły z niego pierwszego rzeźbiarza swojej epoki.

Charakterystyczny modelunek - szkicowość i rozbicie powierzchni sprawiające, że światło i cień tworzą na niej wibrującą strukturę, sprawiły, iż uważa się Rodina za naczelnego twórcę impresjonizmu w rzeźbie. Jest on widoczny m.in. w pomniku Honoriusza Balzaca (1891-1898), jednym z najbardziej znanych dzieł artysty, nota bene nie zrozumianym przez współczesnych. Towarzystwo Literatów Francuskich, które zamówiło pomnik, odrzuciło bowiem rzeźbę przedstawiającą Balzaca bez idealizacji, odzianego w szlafrok. Stąd figura została odlana w brązie dopiero w roku 1939. Portretując wielkiego pisarza Rodin porzucił ideę przedstawienia jego fizjonomii na rzecz oddania siły twórczej artysty. Pełna wyrazu twarz artysty została skontrastowana ze zwartą, jednolitą masą jego postaci. Pracując nad kompozycją Balzac zwykł wykonywać serię studiów. Stąd też prezentowana Głowa Balzaca wykonana została także w kilku wersjach. Analogiczna pomnikowa głowa Balzaca, opatrzona podobnie jak prezentowane dzieło sygnaturą A. Rodin (bez znaku odlewni) oraz wykończona taka samą zieloną patyną, znajduje się w zbiorach Muzeum Sztuki w Cleveland.