Na plaży

Malarstwo Bartka Mareki opiera się na twórczej reinterpretacji problemów plastycznej rzeczywistości, a także współczesnych sposobów generowania obrazu, realizowanych za pomocą nowych mediów (fotografii cyfrowej, telewizji, nowatorskich technologii optycznych). Materka często maluje obrazy na podstawie zrobionych przez siebie fotografii, ich tematyka oscyluje często wokół błahych problemów codzienności. Na płótnach pojawiają się najbliższe osoby z otoczenia artysty: żona Joanna i - tak jak na prezentowanym obrazie - syn Tytus. Często to właśnie generowane w relacjach z nimi emocje znajdują malarską wizualizację, pod ich wpływem obrazy i wizerunki ulegają zakłóceniu, przebarwieniu, przemieszczają się i nakładają na siebie, domagając się różnych perspektyw patrzenia i rozumienia.

Malarskie spojrzenie Bartka Materki skierowane jest na wizualne przygody dnia codziennego, ale koncentruje się w znacznym stopniu na tym, jakim deformacjom ulega obraz rzeczywistości w naszej świadomości. Obrazy Materki, powstające na ogół na podstawie własnych fotografii, są analizą aparatu wzrokowego, tego jaki wpływ mają nań współczesne technologie optyczne i metody generowania wizerunków (obraz cyfrowy, telewizyjny, mikroskopowy, kod ascii). Kolejnym inspirującym artystę wątkiem są deformacje obrazu związane z zaburzeniami neurologicznymi. Nieustannie też pojawia się kwestia emocji związanych z życiem osobistym - bohaterami obrazów Materki są na ogół postaci z jego najbliższego otoczenia: żona Joanna, syn Tytus, przyjaciółki. Często to właśnie generowane w relacjach z nimi emocje znajdują malarską wizualizację, pod ich wpływem obrazy i wizerunki ulegają zakłóceniu, przebarwieniu, rozjeżdżają się i nakładają na siebie domagając się różnych perspektyw patrzenia i rozumienia.