Kosiarz, 1936 r.

Zakopiańska Państwowa Szkoła Przemysłu Drzewnego (przekształcona później w "Szkołę Kenara") była w okresie międzywojennym jednym z najciekawszych ośrodków życia artystycznego w Polsce. Tradycje placówki, w chwili kiedy Polska odzyskała niepodległość, były bardzo różnorodne. Szkoła przeszła przez wszystkie nurty rzeźby przełomu wieków: secesję, eklektyzm, kubizm, prymitywizm, fascynację folklorem. Dyrektura Karola Stryjeńskiego była dla szkoły okresem rewolucyjnym. Stryjeński wprowadził eksperymenty, warsztaty prowadzone przez absolwentów i wpuścił do szkoły "powietrze postępowej pedagogiki". W latach trzydziestych wykładali w szkole Roman Olszewski i Adam Domorodzki. To oni byli nauczycielami autora prezentowanej rzeźby - Bolesława Gólskiego.

W "Kosiarzu" widać wszystkie najlepsze cechy rzeźby zakopiańskiej lat trzydziestych. Gładka, łamiąca się bryła przywodzi na myśl ekspresjonistyczny nurt kubizmu i Art Deco. Perfekcyjne wykonanie i precyzyjne wykończenie krawędzi sugeruje związek z polską rzeźbą lat dwudziestych. Jedynie temat zarysowuje luźny związek z folklorem. Ten ostatni aspekt połączony w nietypowy sposób z nowoczesnym ujęciem wzbudzał szczególne zainteresowanie krytyków podczas kiedy prace uczniów szkoły prezentowano na wystawach zagranicznych w Europie i Stanach Zjednoczonych.