Chata, 1944 r.

KURZAWIŃSKI Bolesław
Szkołę powszechną, a następnie średnią - Miejską Szkołę Rysunku ukończył w Warszawie w 1917 roku. W tymże roku podjął studia w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych - wyższej uczelni istniejącej do dziś pod nazwą Akademii Sztuk Pięknych. Po zakończeniu działań wojennych w dniu 20 października 1920 roku wraz ze swą jednostką trafił do Krakowa. Jeszcze kilka miesięcy pozostawał w wojsku, ale bardzo często wymykał się ze sztalugami z koszar i malował architekturę Krakowa oraz kopiował obrazy w katedrze na Wawelu. W 1921 roku powrócił do Warszawy i podjął przerwane studia. Już w tym samym roku wystawił trzy prace w Zachęcie, które w pierwszym dniu zostały sprzedane. Został też członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych "Zachęta". Jeszcze jako student został członkiem komisji kwalifikacji dzieła, na wiosenne i jesienne wystawy w Zachęcie. Malował przez cztery "warszawskie" lata dużo, ale większość jego prac z tego okresu zniszczyła wojna. Pasjonował się wówczas akwarelą, szkicami piórkiem, nie interesowały go nowinki formalne. Był i pozostał zawsze realistą, a ponad wszystko przedkładał pejzaż i starą architekturę. W czasie II wojny światowej trafił na Litwę, gdzie po rozwiązaniu obozu internowanych, do którego trafił, spędził cztery lata. Malował litewskie pejzaże, dworki, charakterystyczne budowle wiejskie. Zachowały się z tego okresu jego obrazy - "Świronek", "Nagonka przed polowaniem", "Litewski dworek", "Stary młynek". Łącznie powstało wtedy około 50 prac, głównie akwarel i rysunków piórkiem.