POSTAĆ PRZY OKNIE, ok. 1934-1935

Artysta był związany ze środowiskiem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, na której studiował w latach 1928-1934. W czasie studiów związał się z kręgiem tzw. pierwszej "Grupy Krakowskiej" działającej w latach 1933-1937. Do grupy obok Stawińskiego należeli m.in. Sasza Blonder, Maria Jarema, Leopold Lewicki, Adam Marczyński, Stanisław Osostowicz i Jonasz Stern; wszyscy w momencie powołania grupy byli studentami krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Niektórzy z nich byli zawieszeni z powodu przekonań lewicowych i udziału w protestach przeciw władzom, w toku, których grupa rozpadła się. Lata II wojny światowej artysta spędził w Krzemieńcu, po wojnie osiadł w Bytomiu. Brał udział w wystawach grupy, które odbyły się we Lwowie (1933), Krzemieńcu (1934), Krakowie (1935). Jego prace znajdują się między innymi w zbiorach Muzeów Narodowych w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu i wielu muzeach okręgowych.
W obrazach Stawińskiego zwykle uwaga skupiona jest na kolorze, do głosu dochodzi też czasem skłonność ku surrealizmowi. W przypadku opisywanej Postaci przy oknie kolor pełni rolę niezwykle ekspresyjną. Buduje formę i nastrój niepokoju emanujący z postaci powołanej do życia serią prostych pociągnięć pędzla. Okno będące tłem stanowi seria barwnych płaszczyzn. Kolorystyka, choć bogata pozostaje jakby stłumiona potęgując nastrój napięcia. Sposób malowania i osiągnięte efekty odsyłają do niemieckiego ekspresjonizmu.