Piękna jak anioł

Błękitno-biała kolorystyka prezentowanego obrazu przywołuje z pamięci świetliste rokokowe kompozycje francuskich portrecistów. Wydaje się, że modelem, który oddziaływał na Szańkowskiego, kiedy pracował nad "Piękną jak anioł", mogły być kompozycje paryskiej, ale pracującej również dla polskich zleceniodawców malarki Élisabeth Vigée Le Brun (1755-1842). Le Brun w 2. połowie XVIII wieku wykształciła nowatorski typ kobiecego portretu, na którym spowite w luźne szaty modelki ukazywane były w naturalnych pozach i z rozwianymi włosami. Prezentowana praca Szańkowskiego nawiązuje do tego właśnie modelu. "Piękna jak anioł" wykorzystuje zarówno kompozycyjny schemat obrazów francuskiej portrecistki (przechylenie głowy, lekki skręt postaci, budowanie wrażenia ruchu), jak i bliską jej technikę malarską. Obraz skomponowany jest w jasnych barwach, gładko kładziona farba tworzy jednolitą, połyskliwą taflę. Pozwala to wydobyć subtelne błyski światła na wargach, ciele i włosach modelki.

Studiował malarstwo w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a także za granicą: w Akademii Monachijskiej u Johanna C. Hertericha (1894 r.) oraz w Académie Colarrosi i Académie Julian w Paryżu (1896- 1898). Na stałe zamieszkał w Monachium, skąd wielokrotnie wyjeżdżał do Francji, Belgii, Anglii i Szkocji. Malował wiele reprezentacyjnych portretów osób z arystokracji oraz z europejskich rodzin panujących. Portretował m.in. Ignacego Paderewskiego, Radziwiłłów, Potockich, rodzinę cesarską w Berlinie i królewską rodzinę w Rumunii. Chętnie malował też idealizowane portrety pięknych i wytwornych dam oraz bardziej kameralne, wdzięczne portrety dziecięce; m.in. wielokrotnie portretował swoje córki - Adę i Helenę. Brał udział w wielu wystawach w Niemczech i Austrii; często nadsyłał obrazy na wystawy krajowe. W 1928 roku miał dużą wystawę indywidualną w warszawskiej Zachęcie.