Wytyczanie obrazu, 2005 r.

"W sztuce Bożenny Biskupskiej zarysowują się dwie przeciwstawne, lecz wzajemnie uzupełniające się tendencje: materializowania, ukonkretniania idei w różnorodnej materii (rzeźba, malarstwo, rysunek, instalacja-obiekt) oraz przebiegający równolegle proces dematerializacji formy, "zanikania" trwałego obiektu-dzieła, połączony z koncentracją na działaniach procesualnych, często z użyciem tzw. nowych mediów. Obecna wystawa wydaje się reprezentować tę drugą tendencję. Na ekspozycję składają się trzy instalacje, których podstawową materią jest projekcja. Do zaaranżowania instalacji Bożenna Biskupska użyła wcześniej zrealizowanych filmów i zapisów - Zapis idei (2002), Po co (2009) i Przeganianie myśli (2008-2009), jednak zaktualizowane w nowym przestrzennym kontekście, stają się odrębnymi projektami. Twórczość Bożenny Biskupskiej trudno jest podzielić na wyraźnie oddzielone od siebie etapy. Kolejne projekty realizowane są równolegle, za pomocą różnych środków artystycznych. Tak jest w przypadku idei Wytyczania obrazu, realizowanej początkowo w rysunku (od 1995 roku), potem w formie betonowych płyt, odlewów (1998-2001) oraz w malarstwie i performance, a także jako jej modyfikacji - Wytyczania obrazu 01, budowania możliwych układów z betonowych kafli z figurą jednonogiego, układów w formie konstrukcji przestrzennych oraz przenoszenia systemu w inne materie (wydruki, projekcje; od 2002 roku). Rysem charakterystycznym sztuki Bożenny Biskupskiej jest ciągłość poszukiwań: konsekwentne odkrywanie form, za pomocą których możliwe jest ujęcie, definiowanie dwóch istotnych pojęć - przestrzeni i czasu. Wznoszenie budowli możliwych. To także twórczość, której towarzyszy pytanie o formę, ujawniającą się w miejscu, gdzie styka się materia i myśl/gest artystyczny. Stabilny konkret łączy się z otwartą możliwością. Dla praktyki artystycznej Bożenny Biskupskiej ważny jest kontekst przestrzeni. Wcześniejsze jej poszukiwania charakteryzowały działania definiujące ją poprzez konkretność materiału. Beton, brąz, farba, olej, płótno, papier. Ciężar. Materia. Znaczne rozmiary. Linia. Krawędź. Klatka. Obiekt. Układ. Systemowość. Modularność. Znamienne są w tym kontekście nazwy gestów, jakie Bożenna Biskupska wykonuje/wykonywała wobec przestrzeni: punktowanie, śladowanie, wytyczanie... Teraz wyraźnie zmienia się relacja wobec przestrzeni, pojawia się jej ujawnianie, aranżowanie jej poprzez projekcje, otaczanie widza strumieniem wizualnych, świetlnych bodźców. W kontekście rzeźbiarskich obiektów i instalacji (figur jednonogich, Wytyczania obrazu 01), malarstwa o konkretnej materii, "śladowanych" rysunków, filmowe działania Bożenny Biskupskiej mogą się wydawać "niedokończone", pozostające w fazie laboratoryjnego eksperymentu. W filmach Po co i Przeganianie myśli artystka świadomie eksponuje niedoskonałości ruchomego obrazu - swobodny, jakby przypadkowy montaż, nieostrości, nienaturalne wzmocnienia kontrastu i barw. Wydawać się może, że realizacje te pozbawione są systemowego porządku wcześniejszych prac. Otwarta struktura obrazów i ich impresyjny, a niekiedy wręcz ekspresyjny charakter, wskazują na pojawienie się nowej jakości w działaniach artystki: niedookreślenia, potencjalności, możliwości zaistnienia. Precyzyjniej należałoby jednak powiedzieć, że mamy do czynienia ze "wzmacnianiem się" tych tendencji, bo w twórczości artystki zaznaczały się one od dawna." (Magdalena Wicherkiewicz, Przestrzenie możliwe, katalog wystawy Monument Bożenna Biskupska, Miejska Galeria Sztuki w Łodzi, Ośrodek Propagandy Sztuki 2010)