Kompozycja fakturowa 933, 1960 r.

"Kompozycja fakturowa 933" to praca zrealizowana przez Kierzkowskiego 4 lata po obronie dyplomu na Wydziale Malarstwa Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Kompozycja jest niezwykle charakterystyczna dla twórczości artysty - to dzieło swoiście nawiązujące do malarstwa materii, w którym artysta wzorował się na przedmiotach nieorganicznych i wykorzystywał je do tworzenia powierzchni artefaktu. W swoich asamblażach oraz obiektach z pogranicza malarstwa i rzeźby akcentował chropowatość tynku, wyrazistą fakturę zardzewiałej blachy, lepkość gipsu, twardą strukturę stalowych drutów. Praca jest starannie zaplanowanym, symetrycznym układem dwóch okręgów ułożonych z odpadów dziurkowanej blachy. Wewnątrz każdego z nich autor umieścił dwa obłe motywy - z lewej strony wklęsły, a z prawej wypukły. Okręgi zostały wciśnięte w białą, grubą warstwę gipsu i odseparowane od siebie wertykalnie ułożoną metalową listwą wzmocnioną poziomymi drutami. Według Piotra Majewskiego, badacza malarstwa materii, Bronisław Kierzkowski wypracował własną, indywidualną metodę twórczą: "Typ kompozycji, który opracował Kierzkowski, począwszy od tytułu (`Kompozycja fakturowa`), poprzez sposób wykonania i użyte materiały, był oryginalny, charakterystyczny i rozpoznawalny. Kierzkowski zrezygnował z farb, zastępując je materiałami, jak gips, blachy, metalowe paski, materiały tekstylne i plastiki. Wszystkie one, posiadając własny kolor, odrębną strukturę powierzchni i `ekspresję`, służyły komponowaniu obrazu w taki sposób, jak robi to malarz posługujący się farbami, układając je na powierzchni w określonym porządku. Podobnie Kierzkowski komponował obrazy z wykorzystaniem rozmaitych materiałów, które wprost włączał do zaprojektowanego przez siebie układu" (Piotr Majewski, Malarstwo materii w Polsce jako formuła "nowoczesności", Lublin 2006, s. 156).

Studiował w latach 1946-47 w PWSSP w Łodzi pod kierunkiem Władysława Strzemińskiego. Kontynuował studia w Gdańsku, a następnie w ASP w Warszawie pod kierunkiem Eugeniusza Eibischa (1951-55). Dyplom uzyskał w 1956 roku. Uczył w niej w latach 1962-63, a następnie na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz na UMCS w Lublinie (1963-78). Od 1978 roku ponownie na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. W 1987 roku otrzymał tytuł profesora. Po okresie informel i eksperymentach z malarstwem materii, od ok. 1957 roku tworzył najbardziej dla niego charakterystyczne reliefy gipsowe. Prace artysty znajdują się w kolekcjach państwowych i prywatnych, polskich i światowych.