Nr 6, 1960 r.

Twórczość Bronisława Kierzkowskiego początkowo dużo czerpała z unistycznych teorii Strzemińskiego, który w latach 1946-47 był jego nauczycielem. Kierzkowski jednak szybko zaczął poszukiwać indywidualnych środków wyrazu, traktując unizm tylko jako punkt wyjścia na swojej artystycznej drodze. Wśród głównych obszarów jego zainteresowań znalazła się struktura kompozycji malarskich, a szczególnie rola faktury w przestrzeni dzieła. Artysta w końcu lat 50. tworzył abstrakcyjne, półprzestrzenne formy z gipsu. Do materii tworzenia dodawał materiały organiczne jak piasek, lub wtapiał w nie stare, zardzewiałe odpady fabryczne: fragmenty drutów i blaszek, metalowe siatki i ażurowe kółka. W początkowej fazie ważnym elementem była dla Kierzkowskiego barwa i jej symbolika. Jednak wraz z rozwojem stylu zawęził on znacznie paletę którą się posługiwał, aby w rezultacie zdegradować ją do kilku odcieni pojawiających się sporadycznie, w celu podkreślenia faktury. Obrazy z początku lat 60. różnią się znacznie od wcześniejszych. Artysta obok reliefowych kompozycji zaczął wówczas tworzyć prace na papierze lub płótnie w technice gwaszu mieszanego z olejem, w miarę możliwości dodając do nich organiczne elementy.
Kompozycja "Nr 6" wykonana w różnych odcieniach beżów i różu na papierze to abstrakcyjna kompozycja, pozbawiona logicznego układu plam i kształtów. Obraz sprawia wrażenie swobodnej pracy twórczej, jednak jest precyzyjnie włożony w ramy kontrastów czerni i lekkich brązów, z elementami bieli dopełniającej paletę artysty. Figuralne elementy kompozycji tworzą koła, kreski, kropki oraz bardziej organiczne w swojej formie elementy. Farby roztarte według idei artysty przechodzą płynnie między sobą. Jednocześnie pewien ład kompozycji został uzyskany równoległymi detalami. Obraz sprawia wrażenie organicznej materii wrastającej z przestrzeni papieru.
Bronisław Kierzkowski to artysta związany z nurtem informelu - malarstwa abstrakcyjnego okresu lat 50. XX wieku poszukującego nowych środków formy i ekspresji. "Artystów informelu łączyła negacja estetyki tradycyjnego obrazu, krytyczny stosunek do tradycyjnych metod i środków artystycznego wyrazu, urzeczenie szeroko pojętą materią malarską i pozamalarską, pojmowanie malarstwa jako manifestacji życia i jego przedłużenia, negatywny stosunek do skrępowania intelektualnego oraz nierozerwalnie z tym związana i podkreślana przez Kierzkowskiego niebywała rola intuicji i wyobraźni w procesie tworzenia‘’. (Kinga Lenga, Przekraczanie granic. O polskiej sztuce informel, s. 23-24).

Studiował w latach 1946-47 w PWSSP w Łodzi pod kierunkiem Władysława Strzemińskiego. Kontynuował studia w Gdańsku, a następnie w ASP w Warszawie pod kierunkiem Eugeniusza Eibischa (1951-55). Dyplom uzyskał w 1956 roku. Uczył w niej w latach 1962-63, a następnie na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz na UMCS w Lublinie (1963-78). Od 1978 roku ponownie na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. W 1987 roku otrzymał tytuł profesora. Po okresie informel i eksperymentach z malarstwem materii, od ok. 1957 roku tworzył najbardziej dla niego charakterystyczne reliefy gipsowe. Prace artysty znajdują się w kolekcjach państwowych i prywatnych, polskich i światowych.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.